கைலாஷ் மலை (அல்லது கைலாசா) என்பது சீனாவின் திபெத்திய பிராந்தியத்தில் இந்திய எல்லைக்கு அப்பால் உள்ள ஒரு மலை. இந்துக்கள், பெளத்தர்கள் மற்றும் சமணர்கள் கைலாஷ் மலையை ஒரு புனித மலையாக கருதுகின்றனர். இந்துக்களைப் பொறுத்தவரை, கைலாஷ் மலை சிவபெருமானும் (அல்லது மகாதேவா), அவரின் துணைவியார் பார்வதி தெய்வமும் (உமா, கெளரி என்றும் அறியப்படுகிறார்) மற்றும் அவர்களின் புதல்வன் கணேஷ் தெய்வமும் (கணபதி அல்லது விநாயகர்) தங்குமிடமாகக் கருதப்படுகிறது. ஆயிரக்கணக்கான இந்துக்கள் மற்றும் சமணர்கள் கைலாஷ் மலையை புனித சடங்கில் சுற்றி நடக்கவும், அது வழங்கும் ஆசீர்வாதத்தைப் பெறவும் யாத்திரை செய்கிறார்கள்.

பார்வதி குளிக்கும் போது கணேஷ் சிவனை பார்க்கவிடாமல் தடுத்தபோது சிவன் கணேஷஷின் தலையைக் துண்டித்து கொன்ற இடம் கைலாஷ் ஆகும். அதை தொடர்ந்து ஒரு யானையின் தலை அவரது உடற்பகுதியில் வைக்கப்பட்டபோது கணேஷ் மரணத்திலிருந்து சிவனிடம் எப்படி திரும்பினார் என்பது நன்கு அறியப்பட்ட கதையாகும். சிவபெருமான் தனது மகனை மரணத்திலிருந்து திரும்பப் பெறுவதற்க்காக அந்த யானை தனது தலையை தியாகமாக கணேஷுக்கு கொடுத்து இறந்தது. இந்த தியாகம்தான் கைலாஷ் மலையை, இன்றும் கருதப்படுகின்ற புனிதமான மலையாக மாற்றியது. பிரபஞ்சத்தின் ஆன்மீக மற்றும் மனோதத்துவ மையமான மேரு மலையின் வெளிப்பாடு கைலாஷ் என்றும் சிலர் கருதுகின்றனர். மேரு மலையிலிருந்து கைலாஷ் மலை வழியாக மையப்படுத்தப்பட்ட இந்த ஆன்மீகத்தை குறிக்கும் அடையாளங்களாக பல கோயில்கள் செறிவான வட்டங்களுடன் கட்டப்பட்டுள்ளன.

ஒரு மகனை மரணத்திலிருந்து திரும்பக் கொண்டுவரும்படி ஒரு மலையில் நடந்த பலியின் மூலம் கடவுள் தன்னை வெளிப்படுத்தினதுபொல, ஸ்ரீ ஆபிரகாம் மற்றொரு மலையான – மோரியா மலையில் – தனது மகனுடன் அதே அனுபவத்தை பெற்றிருந்தார். அதே தியாகம், இயேசுவின் அவதாரத்தில் ஒரு ஆழமான மனோதத்துவ யதார்த்தத்தை சுட்டிக்காட்டும் அடையாளமாகும் – இயேசுவை குறித்த ஆன்மீக சொற்பொழிவாகும் . 4000 ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் ஸ்ரீ ஆபிரகாமின் அனுபவங்களை எபிரேய வேதங்கள் தொடர்ந்து நமக்குத் தெரிவிக்கின்றன, அதன் முக்கியத்துவத்தையும் விளக்குகின்றன. இந்த அடையாளத்தைப் புரிந்துகொள்வதன் மூலம் எபிரேயர்களுக்கு மட்டுமல்ல ‘எல்லா தேசங்களுக்கும்’ஆசீர்வாதம் பெரும் என்று அது அறிவிக்கிறது. எனவே இக்கதையைக் கற்றுக்கொள்வதும் அதன் முக்கியத்துவத்தைப் புரிந்துகொள்வதும் பயனுள்ளதாகும்.

அந்த மலை ஸ்ரீ ஆபிரகாமின் பலியின் அடையாளம்

ஆபிரகாம் எப்படி இருந்தார் என்பதைப் பார்த்தோம், வெகு காலத்திற்கு முன்பே, தேசங்களை குறித்த வாக்குறுதியைக் பெற்றிருந்தார். யூதர்களும் அரேபியர்களும் இன்று ஆபிரகாமிலிருந்து வந்தவர்கள், ஆகவே வாக்குறுதி நிறைவேறியது என்பதையும் அவர் வரலாற்றில் ஒரு முக்கிய பங்கைக் கொண்டுள்ளார் என்பதையும் நாம் அறிவோம். ஆபிரகாம் இந்த வாக்குறுதியை நம்பியதால் அவருக்கு நீதியளிக்கப்பட்டது  – அவர் மோக்ஷத்தை அடைந்தார் அவருடைய கடுமையான உழைப்பால் அல்ல, ஆனால் அவர் அதை ஒரு இலவச பரிசாகப் பெற்றார்.

சிறிது காலத்திற்குப் பிறகு, ஆபிரகாம் தான் நீண்டகாலமாக காத்திருந்த மகனாகிய ஈசாக்கை பெற்றார் (அவரிடமிருந்து இன்று யூதர்கள் தங்கள் வம்சாவளியைக் கண்டுள்ளனர்). ஈசாக்கு ஒரு இளைஞனாக வளர்ந்தான். ஆனால் பின்னர் கடவுள் ஆபிரகாமை வியத்தகு முறையில் சோதித்தார். முழுமையான விவரத்தை நீங்கள் இங்கே படிக்கலாம், இந்த புதிரான சோதனையின் பொருளைத் அறிய முக்கிய விவரங்களை நாம் பார்ப்போம் – நீதிக்கு எவ்வாறு பலன் அளிக்கப்படும் என்பதைப் புரிந்துகொள்ள நமக்கு உதவும்.

ஆபிரகாமின் சோதனை

இந்த சோதனை ஒரு கடுமையான கட்டளையுடன் தொடங்கியது:

² தேவன் அவனிடம், “உன்னுடைய அன்பிற்குரிய, ஒரே மகனான ஈசாக்கை அழைத்துக்கொண்டு மோரியா தேசத்திற்குச் செல். அங்கு உன் மகனை எனக்கு தகன பலியாகக் கொடு. எந்த இடத்தில் அதைச் செய்ய வேண்டுமென்று நான் உனக்குச் சொல்வேன்” என்றார்.

ஆதியாகமம் 22:2

ஆபிரகாம், கட்டளைக்குக் கீழ்ப்படியும்படி, ‘மறுநாள் அதிகாலையில் எழுந்து’ மற்றும் ‘மூன்று நாட்கள் பயணத்திற்கு பிறகு’ அவர்கள் மலையை அடைந்தார்கள். பிறகு

  ⁹ தேவன் போகச் சொன்ன இடத்திற்கு போய்ச் சேர்ந்தனர். அங்கே ஆபிரகாம் ஒரு பலிபீடத்தை கட்டி அதின்மேல் விறகுகளை அடுக்கினான். பின் தன் மகன் ஈசாக்கைப் பலிபீடத்தின்மேல் கிடத்தினான். ¹⁰ பிறகு ஆபிரகாம் கத்தியை எடுத்து மகனை வெட்டுவதற்குத் தயாரானான்.

ஆதியாகமம் 22:9-10

ஆபிரகாம் கட்டளைக்குக் கீழ்ப்படிந்து சென்றான். ஆனால் பின்னர் குறிப்பிடத்தக்க ஒன்று நடந்தது:

¹¹ அப்போது கர்த்தருடைய தூதன் ஆபிரகாமைத் தடுத்து நிறுத்தி, “ஆபிரகாமே ஆபிரகாமே” என்று அழைத்தார்.

ஆபிரகாம், “நான் இங்கே இருக்கிறேன்” என்று பதிலளித்தான்.

¹² தேவதூதன்: “உனது மகனைக் கொல்ல வேண்டாம். அவனை எவ்விதத்திலும் காயப்படுத்த வேண்டாம். நீ தேவனை மதிப்பவன் என்றும், கீழ்ப்படிபவன் என்பதையும் நான் தெரிந்துகொண்டேன். நீ எனக்காக உன் ஒரே ஒரு மகனையும் கொல்லத் தயாராக உள்ளாய் என்பதையும் தெரிந்துகொண்டேன்” என்றார்.

¹³ ஆபிரகாம் தொலைவில் தன் கண் முன் ஒரு ஆட்டுக் கடாவைக் கண்டான். அதன் கொம்புகள் புதரில் சிக்கிக்கொண்டிருந்தன. ஆபிரகாம் அதனை விடுவித்து தேவனுக்குப் பலியிட்டான். ஆபிரகாமின் மகன் காப்பாற்றப்பட்டான்.

ஆதியாகமம் 22:11-13

கடைசி நேரத்தில் ஐசக் மரணத்திலிருந்து காப்பாற்றப்பட்டு ஆபிரகாம் ஒரு ஆட்டுகிடாவை பார்த்து அவனுக்குப் பதிலாக பலியிட்டார். கடவுள் ஒரு ஆட்டுக்கிடாவை கொடுத்தார் அது ஈசாகிகின் இடத்தை எடுத்துக்கொண்டது.

பலியை பற்றி: ஒரு எதிர்கால கண்னணோட்டம்

அதன் பிறகு ஆபிரகாம் அந்த இடத்திற்கு பெயரிட்டார். அவர் அதை என்ன பெயரிட்டார் என்பதைக் கவனியுங்கள்.

ஆபிரகாம் அந்த இடத்துக்கு யேகோவாயீரே என்று பேரிட்டான்; அதினாலே கர்த்தருடைய பர்வதத்திலே பார்த்துக்கொள்ளப்படும் என்று இந்நாள்வரைக்கும் சொல்லப்பட்டு வருகிறது.

ஆதியாகமம் 22:14

ஆபிரகாம் அதற்கு ‘கர்த்தர் பார்த்துக்கொள்வார்  ’ என்று பெயரிட்டார். இங்கே ஒரு கேள்வி. அந்த பெயர் கடந்தகாலமா, நிகழ்காலமா அல்லது எதிர்காலமா? இது எதிர்காலத்தை தெளிவாக குறிக்கிறது. எல்லா சந்தேகங்களையும் நீக்க “… அது பார்த்துக்கொள்ளப்படும் ”  என்ற கருத்து மீண்டும் மீண்டும் கூறப்படுகிறது. இது மீண்டும் எதிர்கால பதத்தில் உள்ளது – இதனால் எதிர்காலத்தையும் குறிப்பிடுகிறது. ஆனால் ஈசாக்கிற்கு பதிலாக ஆட்டுக்கிடாவை (ஒரு ஆண் ஆடு) பலியிட்ட பிறகு இந்த பெயர் சூட்டப்பட்டது. ஆபிரகாம், அந்த இடத்திற்கு பெயரிடும் போது, ​​அந்த ஆட்டுக்குட்டியைக் குறிப்பதாகவும், தனது மகனுக்குப் பதிலாக பலியிடுவதாகவும் பலர் நினைக்கிறார்கள். ஆனால் இந்த சூழ்நிலையில் அது ஏற்கனவே பலியிடப்பட்டு எரிக்கப்பட்டது. ஆபிரகாம் – ஏற்கனவே இறந்துவிட்ட ,பலியிடப்பட்ட, எரிக்கப்பட்ட ஆட்டுக்கிடாவை பற்றி நினைத்துக் கொண்டிருந்தால் – அந்த இடத்திற்கு அவர் ‘கர்த்தர் பார்த்துக்கொண்டார்  “என்று பெயரிட்டிருப்பார், அதாவது கடந்த காலத்தை குறிக்கிறது. மேலும் அந்தக் கருத்து இவ்வாறு கூறியிருக்கும் ‘இந்நாள்வரைக்கும் சொல்லப்பட்டு வருகிறது ’ “ கர்த்தருடைய பர்வதத்திலே பார்த்துக்கொள்ளப்படும்” என்று கூறப்படுகிறது. ஆனால் ஆபிரகாம் எதிர்கால பதத்தில் அதற்கு தெளிவாக பெயரிட்டார், எனவே ஏற்கனவே இறந்த மற்றும் பலியிடப்பட்ட ஆட்டுக்கிடாவை  பற்றி நினைக்கவில்லை. அவர் வித்தியாசமான ஒன்றை அறிவொளி பெற்றார். ஏதோவொன்று எதிர்காலத்தைப் பற்றிய நுண்ணறிவு அவருக்கு இருந்தது. ஆனால் என்ன?

பலி நடந்த இடம்

இந்த தியாகத்திற்காக ஆபிரகாம் வழிநடத்தப்பட்ட மலை என்பதை நினைவில் கொள்ளுங்கள்:

அப்பொழுது அவர்: உன் புத்திரனும் உன் ஏகசுதனும் உன் நேசகுமாரனுமாகிய ஈசாக்கை நீ இப்பொழுது அழைத்துக்கொண்டு, மோரியா தேசத்துக்குப் போய், (2)

இது ‘மோரியா’வில் நடந்தது. அது எங்கே இருக்கிறது? ஆபிரகாமின் நாளில் (கிமு 2000) இது ஒரு வனப்பகுதி என்றாலும், ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு (கிமு 1000) தாவீது ராஜா எருசலேம் நகரத்தை அங்கே நிறுவினார், அவருடைய மகன் சாலமோன் அங்கே முதல் ஆலயத்தைக் கட்டினான். பின்னர் பழைய ஏற்பாட்டின் வரலாற்று புத்தகங்களில் படிக்கிறோம்:

 அப்பொழுது சாலொமோன் எருசலேமில் மோரியா மலையில் கர்த்தருடைய ஆலயத்தைக் கட்டத் தொடங்கினான், அங்கே கர்த்தர் தன் தகப்பனாகிய தாவீதுக்குத் தோன்றினார்

2 நாளாகமம் 3: 1

வேறு வார்த்தைகளில் கூறுவதானால், ஆபிரகாமின் ஆரம்பகாலத்தில் (கிமு 4000) ‘மோரியா மலை ‘ வனாந்தரத்தில் ஒரு தனிமைப்படுத்தப்பட்ட மலை உச்சியாக இருந்தது, ஆனால் 1000 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு தாவீது மற்றும் சாலமோன் மூலமாக இஸ்ரவேலரின் மைய நகரமாக மாறியது, அங்கு அவர்கள் சிருஷ்டிகருக்கு ஒரு ஆலயத்தைக் கட்டினார்கள். இன்றுவரை அது யூத மக்களுக்கு புனித இடமாகவும் இஸ்ரேலின் தலைநகராகவும் உள்ளது.

இயேசு – இயேசுவை குறித்த ஆன்மீக சொற்பொழிவு – மற்றும் ஆபிரகாம் செலுத்திய பலி

புதிய ஏற்பாட்டில் இயேசு அழைக்கப்பட்ட பெயர்களைப் பற்றி இப்போது சிந்தியுங்கள். இயேசுவுக்கு பல பெயர்கள் இருந்தன. நாம் அறிந்தபடி மிகவும் பிரபலமான பெயர் ‘கிறிஸ்து ’ ஆகும். ஆனால் அவருக்கு இன்னொரு பெயர் கொடுக்கப்பட்டது, அதுவும் முக்கியமானது. இவ்வாரக யோவான் நற்செய்தி நூலில் யோவான் ஸ்நானகன் அவரைப் பற்றி சொல்வதைக் காண்கிறோம்:

  ²⁹ மறுநாள் தன்னை நோக்கி இயேசு வருவதை யோவான் பார்த்தான். “பாருங்கள், இவர் தான் தேவனுடைய ஆட்டுக்குட்டி. உலகத்தின் பாவங்களை சுமந்து தீர்க்கப்போகிறவர். ³⁰ நான் ஏற்கெனவே சொல்லிக்கொண்டிருந்தவர் இவர் தான். ‘எனக்குப் பிறகு ஒரு மனிதர் வருவார். அவர் என்னிலும் மேலானவர். ஏனென்றால் அவர் எனக்கு முன்னமே வாழ்ந்துகொண்டிருக்கிறவர். அவர் எப்போதும் வாழ்கிறவர்.’

யோவான் 1:29

வேறு வார்த்தைகளில் கூறினால், இயேசு ‘தேவ ஆட்டுக்குட்டி’ என்று அழைக்கப்பட்டார். இப்போது இயேசுவின் வாழ்க்கையின் முடிவைக் கவனியுங்கள். அவர் எங்கே கைது செய்யப்பட்டு சிலுவையில் அறையப்பட்டார் ? அது எருசலேமில்தன் (இது நாம் பார்த்தது போல = ‘மோரியா மலை’). அவர் கைது செய்யப்பட்டபோது மிகவும் தெளிவாகக் கூறப்பட்டுள்ளது:

இயேசுவின் கைது, விசாரணை மற்றும் சிலுவையில் அறையப்படுதல் ஆகியவை எருசலேமில் (= மோரியா மலை) நடந்தது. மோரியா மலையில் நடந்த சம்பவங்களை காலவரிசை காட்டுகிறது.

இப்போது ஆபிரகாமை சிந்தியுங்கள். ‘கர்த்தர் பார்த்துக்கொள்வார் ’ என்று ஏன் அவர் அந்த இடத்திற்கு வருங்கால பதமாக பெயரிட்டார்? மோரியா மலையில் அவர் இயற்றியதை மிகத் துல்லியமாக பிரதிபலிக்கும் வகையில் தனது எதிர்காலத்தில் ஏதாவது ‘வழங்கப்படும்’ என்று அவர் எப்படி அறிந்து கொண்டார் ? இதைப் பற்றி யோசித்துப் பாருங்கள் – அவரது சோதனையில் ஈசாக்கு (அவரது மகன்) கடைசி நேரத்தில் மரணத்திலிருந்து காப்பாற்றப்பட்டார், ஏனெனில் அவருக்கு பதிலாக ஒரு ஆட்டுக்குட்டி பலியிடப்பட்டது. இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, இயேசு ‘தேவ ஆட்டுக்குட்டி’ என்று அழைக்கப்பட்டு அதே இடத்திலேயே பலியிடப்படுகிறார்! இது ‘அதே இடம்’ என்று ஆபிரகாமுக்கு எப்படித் தெரியும்? படைப்பாளரான கடவுளிடமிருந்து பிரஜாபதியிடமிருந்து ஞானஒளி பெற்றிருந்தால், அவர் குறிப்பிடத்தக்க ஒன்று நடைபெறப்போகிறது  என்று அறிந்திருக்க முடியும்.

ஒரு தெய்வீக சிந்தை வெளிப்படுத்தப்படுகிறது

2000 ஆண்டுகளின் வரலாற்றால் பிரிக்கப்பட்டிருந்தாலும் இருப்பிடத்தால்  இந்த இரண்டு நிகழ்வுகளையும் இணைக்கும் ஒரு சிந்தை உண்டாகிறது.

முந்தைய நிகழ்வு (ஆபிரகாமின் தியாகம்) பிற்காலத்தில் (இயேசுவின் தியாகம்) எவ்வாறு குறிக்கிறது என்பதைக் இந்த பிற்கால நிகழ்வை நமக்கு நினைவூட்டுவதற்காக கட்டமைக்கப்பட்டது. இந்த சிந்தை (படைப்பாளியாகிய கடவுள்) ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளால் பிரிக்கப்பட்டிருந்தாலும் நிகழ்வுகளை ஒருங்கிணைப்பதன் மூலம் தேவன் தன்னை வெளிப்படுத்துகிறார் என்பதற்கான சான்று இது. கடவுள் ஆபிரகாம் மூலம் பேசினார் என்பதற்கான அறிகுறியாகும்.

உங்களுக்கும் எனக்கும் ஒரு நல்ல செய்தி

மேலும் தனிப்பட்ட காரணங்களுக்காக இந்த கணக்கு நமக்கு முக்கியமானது. முடிவாக, கடவுள் ஆபிரகாமுக்கு அதை அறிவித்தார்

 “…உன் சந்ததிக்குள் பூமியிலுள்ள சகல ஜாதிகளும் ஆசீர்வதிக்கப்படும் என்றும் என்பேரில் ஆணையிட்டேன் என்று கர்த்தர் சொல்லுகிறார் என்றார்.” (ஆதியாகமம் 22: 18)

உங்கள் மொழி, மதம், கல்வி, வயது, பாலினம் அல்லது செல்வம் எதுவாக இருந்தாலும் – நீங்கள் ‘பூமியிலுள்ள சகல ஜாதிகளும்’ சேர்ந்தவர் ! இது உங்களுக்கு குறிப்பாக வழங்கப்பட்ட ஒரு வாக்குறுதியாகும். வாக்குறுதி என்ன என்பதைக் கவனியுங்கள் – கடவுளிடமிருந்து ஒரு ‘ஆசீர்வாதம்’! இது யூதர்களுக்கு மட்டுமல்ல, உலகெங்கிலும் உள்ள மக்களுக்கு கொடுக்கப்பட்டது.

இந்த ‘ஆசீர்வாதம்’ எவ்வாறு வழங்கப்படுகிறது? இங்கே ‘சந்ததி’ என்ற சொல் ஒருமையில் உள்ளது. இது சந்ததிகள்  என்று பல மக்களை குறிப்பதாய் அல்ல, ஆனால் ‘அவர்’ என்று ஒருமையில் உள்ளது. இது பல நபர்கள் அல்லது ஒரு குழு மூலம் என்று குறிப்பிடும்படி ‘அவர்கள்’ என்று அல்ல. எபிரேய வேதங்களில் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளபடி வரலாற்றின் ஆரம்பத்தில் கொடுக்கப்பட்ட வாக்குறுதி ‘நீ அவர் குதிங்காலை நசுக்குவாய்’ என்று சர்ப்பத்துக்கு சொல்லப்பட்ட அதே கருத்து புருசாவின் பலியை குறிப்பதாகும் (ஒரு ‘அவர்’) புருசசுக்தாவில் அருளப்பட்டது. இந்த அடையாளத்தின் மூலம் – மோரியா மலை (= எருசலேம்) – இந்த பண்டைய வாக்குறுதிகளுக்கு கூடுதல் விவரங்களைக் கொடுக்கும் என்று கணிக்கப்பட்டுள்ளது. ஆபிரகாமின் தியாகத்தின் விவரம் இந்த ஆசீர்வாதம் எவ்வாறு வழங்கப்படுகிறது என்பதையும், நீதியின் விலை எவ்வாறு செலுத்தப்படும் என்பதையும் புரிந்துகொள்ள உதவுகிறது.

கடவுளின் ஆசீர்வாதம் எவ்வாறு பெறப்படுகிறது?

ஈசக்கை மரணத்திலிருந்து காப்பாற்றும்படி ஆட்டுக்குட்டி ஈசாக்கின் இடத்தில் பலியானதுபோல, தேவ ஆட்டுக்குட்டி, அவருடைய தியாக மரணத்தால், மரணத்தின் சக்தியிலிருந்தும் தண்டனையிலிருந்தும் நம்மைக் காப்பாற்றினார். திருமறை அதை அறிவிக்கிறது

… பாவத்தின் சம்பளம் மரணம் (ரோமர் 6: 23)

நாம் செய்யும் பாவங்கள் மரணத்தை விளைவிக்கும் ஒரு கர்ம வினையை உருவாக்குகின்றன என்றும் சொல்லலாம். ஆனால் ஈசக்கிற்கு பதிலாக ஆட்டுக்குட்டி பலியாக செலுத்தப்பட்டது. ஆபிரகாமும் ஐசக்கும் அதை ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டியிருந்தது. அவர் தகுதியாகும்படி அத்ற்க்காக ஒன்றும் செய்யவில்லை. ஆனால் அவர் அதை ஒரு பரிசாகப் பெற முடியும். இதன் மூலம்தான் அவர் மோட்சத்தை அடைந்தார்.

இது நாம் பின்பற்றக்கூடிய வடிவத்தைக் காட்டுகிறது. இயேசு ‘உலகின் பாவத்தை நீக்கும் தேவ ஆட்டுக்குட்டி’. இது உங்கள் சொந்த பாவத்தையும் உள்ளடக்கியது. ஆகவே, ஆட்டுக்குட்டியான இயேசு மீட்பின் கிரயத்தை செலுத்தியதியதினால் உங்கள் பாவங்களை ‘நீக்க’ முன்வருகிறார். இதை நீங்கள் தகுதியினால் பெற முடியாது, ஆனால் நீங்கள் அதை ஒரு பரிசாகப் பெறலாம். புருசனாகிய இயேசுவை அழைத்து, உங்கள் பாவங்களை நீக்கும்படி அவரிடம் கேளுங்கள். அவரது தியாகம் அவருக்கு அந்த சக்தியை அளிக்கிறது. 2000 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு இயேசுவால் ‘வழங்கப்பட்ட’ அதே இடத்திலிருந்தே, மோரியா மலையில் ஆபிரகாமின் மகன் பலியிட்டதன் குறிப்பிடத்தக்க கணக்கில் இது தற்செயலான நிகழ்வுகளைத் தாண்டி முன்னறிவிக்கப்பட்டது.

பஸ்கா பண்டிகையின் அடையாளத்தில் இது எப்போது நிகழும் என்பதை முன்னறிவிப்பதன் மூலம் இது தொடர்கிறது.

குழந்தை இல்லாத மன்னர் பாண்டு வாரிசு இல்லாமல் எதிர்கொண்ட போராட்டங்களை மகாபாரதம் விவரிக்கிறது. ரிஷி கிண்டமாவும் அவரது மனைவியும் புத்திசாலித்தனமாக இசைந்திருக்க மான் வடிவத்தை எடுத்திருந்தனர். துரதிர்ஷ்டவசமாக, பாண்டு மன்னர் அப்போது வேட்டையாடி கொண்டிருந்தார், தற்செயலாக அவர்களை அம்பெய்து கொன்றார். கோபமடைந்த கிண்டாமா, அடுத்த முறை தனது மனைவிகளுடன் உடலுறவு கொண்டால் மாண்டுபோய்விடுவார் என்று பாண்டு மன்னனை சபித்தான். இதனால் பாண்டு மன்னர் தனது சிம்மாசனத்திற்கு எந்த குழந்தைகளையும் வாரிசுகளையும் பெற்றெடுக்க தடுக்கப்பட்டார். அவரது வம்சத்திற்கு இருந்த இந்த அச்சுறுத்தலை எவ்வாறு சமாளிப்பது?

பாண்டு மன்னனின் பிறப்பே முந்தைய தலைமுறையினரின் அதே பிரச்சினையை தீர்க்க ஒரு ஆற்றொணா செயல். முன்னாள் மன்னர் விசித்திரவீர்யா குழந்தை இல்லாமல் இறந்துவிட்டார், எனவே ஒரு வாரிசு தேவை. விசித்திரவிரியாவின் தாயார் சத்யவதி, விச்சித்திரவியரின் தந்தையான மன்னர் சாந்தானுவை திருமணம் செய்வதற்கு முன்பு ஒரு மகனைப் பெற்றார். இந்த மகன், வியாசா, விச்சித்திரவியரின் விதவைகளான அம்பிகா மற்றும் அம்பலிகா ஆகியோரை கருவுறச் செய்ய அழைக்கப்பட்டார். வியசும் அம்பலிகாவும் ஒன்றாய் இனைய பாண்டு பிறந்தார். பாண்டு மன்னன் இவ்வாறு வியாசரின் உயிரியல் மகன், ஆனால் கணவர் இறந்தபோது ஒரு மாற்று மனிதர் கொண்டு ஒரு குழந்தையை பெற்றெடுக்க முடியும் என்ற நியோக தர்மம் மூலம், முன்னாள் மன்னர் விசித்திரவீர்யாவின் வாரிசானார். பெரும் தேவை ஆற்றொணா நடவடிக்கைக்கு அழைப்பு விடுத்தது.

கிண்டமாவால் அவர் மீது வைக்கப்பட்ட சாபத்தால் இப்போது பாண்டு மன்னனும் இதே பிரச்சினையை எதிர்கொண்டான். என்ன செய்வது? மீண்டும், ஆற்றொணா நடவடிக்கை தேவைப்பட்டது. பாண்டுவின் மனைவிகளில் ஒருவரான குந்தி ராணி (அல்லது பிர்தா) ஒரு தேவனால் கருத்தரிக்க அவள் ஒரு ரகசிய மந்திரத்தை அறிந்திருந்தார் (அவளுடைய குழந்தைப் பருவத்தில் பிராமண துர்வாசரால் வெளிப்படுத்தப்பட்டது). எனவே குந்தி ராணி இந்த ரகசிய மந்திரத்தை மூன்று மூத்த பாண்டவ சகோதரர்களான: யுதிஷ்டிரா, பீமா மற்றும் அர்ஜுன் ஆகியோர் கருத்தரிக்க பயன்படுத்தினார். குந்தி மகாராணியின் இணை மனைவியான ராணி மாத்ரி, குந்தியிடமிருந்து இந்த மந்திரத்தை பெற்றார், மேலும் அவர் இளைய பாண்டவ சகோதரர்களான நகுலா மற்றும் சகாதேவாவைப் பெற்றெடுத்தார்.

குழந்தையின்மை தம்பதிகளுக்கு மிகுந்த சோகத்தைத் தரும். தேசத்தின் அடுத்த ராஜ வாரிசு இல்லாதபோது அதைத் தாங்குவது இன்னும் கடினமாகிறது. வாடகை கூட்டாளர்களைக் கண்டுபிடிப்பதா அல்லது தேவர்களைச் செயல்படுத்துவதற்கு ரகசிய மந்திரங்களைத் தூண்டுவதா, அத்தகைய சூழ்நிலையில் செயலற்றதாக இருப்பது ஒரு விருப்பமில்லா தெறிந்தெடுப்புதான்.

ரிஷி ஆபிரகாம் 4000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு இதே நிலைமையை எதிர்கொண்டார். அவர் பிரச்சினையைத் தீர்த்த விதம் எபிரேய வேதபுஸ்தகத்தில் (பைபிள்) ஒரு மாதிரியாகக் கருதப்படுகிறது, எனவே அதிலிருந்து கற்றுக்கொள்வது விவேகமாக இருக்கும்.

ஆபிரகாமின் குறை

ஆதியாகமம் 12-ல் பதிவு செய்யப்பட்டவாக்குத்தத்தம் பேசப்பட்டதிலிருந்து ஆபிரகாமின் வாழ்க்கையில் பல ஆண்டுகள் கடந்துவிட்டன. அந்த வாக்குத்தத்ததிற்குக் கீழ்ப்படிந்து ஆபிரகாம் இன்று இஸ்ரவேலாயிருக்கிற அந்த வாக்குப்பண்ணப்பட்ட தேசத்திற்குச் சென்றார். அவர் மிகவும் எதிர்பார்த்திருந்த – வாக்குத்தத்ததின் நிறைவேற்றமாக பிறக்கவேண்டிய குமாரனின் பிறப்பைத் தவிர – மற்ற நிகழ்வுகள் எல்லாம் அவரது வாழ்க்கையில் நிகழ்ந்தன. எனவே ஆபிரகாமின் இந்தை குறையோடு கதையை தொடர்கிறோம்:

 இவையெல்லாம் நடந்த பிறகு கர்த்தரின் வார்த்தையானது ஆபிராமுக்குத் தரிசனத்தில் வந்தது. தேவன், “ஆபிராமே, நீ பயப்படவேண்டாம். நான் உன்னைப் பாதுகாப்பேன். உனக்குப் பெரிய பரிசு தருவேன்” என்றார்.

² ஆனால் ஆபிராமோ, “தேவனாகிய கர்த்தாவே! நீர் கொடுக்கிற எதுவும் எனக்கு மகிழ்ச்சியைத் தராது, ஏனென்றால் எனக்குப் பிள்ளைகள் இல்லை. எனவே நான் மரித்த பிறகு எனக்குரிய பொருட்கள் எல்லாம் எனது அடிமையான தமஸ்குவைச் சேர்ந்த எலியேசருக்கு உரியதாகும்” என்றான். ³ மேலும் ஆபிராம், “நீர் எனக்கு மகனைக் கொடுக்கவில்லை. எனவே என் வீட்டில் பிறக்கும் அடிமைக்கு இந்த சொத்து முழுவதும் உரிமையாகுமே” என்றான்.

ஆதியாகமம் 15: 1-3

தேவனின் வாக்குத்தத்தம்

ஆபிரகாம்தனக்குவாக்குத்தத்தம்செய்யப்பட்டஅந்த‘மாபெரும் தேசத்தின்’ தொடக்கத்திற்காகக் காத்திருந்தார். ஆனால் எந்த மகனும் பிறக்கவில்லை இந்த நேரத்தில் அவர் 85 வயதுடையவராக இருந்தார் இது அவரது குற்றச்சாட்டை மையப்படுத்தியது:

 

⁴ கர்த்தர் ஆபிராமிடம், “அந்த அடிமை உனக்குரியவற்றைப் பெறமாட்டான். உனக்கொரு மகன் பிறப்பான். அவனே உனக்குரியவற்றைப் பெற்றுக்கொள்வான்” என்றார்.

⁵ பிறகு தேவன் ஆபிராமை வெளியே அழைத்து வந்து, “வானத்தில் நிறைந்திருக்கும் ஏராளமான நட்சத்திரங்களைப் பார், அவற்றை உன்னால் எண்ணமுடியாது, வருங்காலத்தில் உன் சந்ததியும் இவ்வாறே இருக்கும்” என்றார்.

ஆதியாகமம் 15: 4-5

அவர்களின்சந்திப்பின்போது தேவன் ஆபிரகாமுக்கு ஒரு மகனைப் தருவதாகவும் அவன் சந்ததி வானத்தில் உள்ள நட்சத்திரங்களைப் போல கணக்கிடமுடியாதமக்களாகபெருகுவார்கள் என்றும் வாக்குப்பண்ணினார் – நிச்சயமாக எண்ணிக்கைக்கு அடங்காத அதிகம் பேர்.

ஆபிரகாமின்பதில்:நிரந்தரதாக்கத்தைக் உண்டாக்கும்  ஒரு பூஜை போல

பந்துஇப்போதுஆபிரகாமின்மைதானத்திற்குள்விழுந்துவிட்டது. புதுப்பிக்கப்பட்ட இந்த வாக்குத்தத்திற்கு அவர் எவ்வாறு பதிலளிப்பார்? பின்வருபவைபரிசுத்தவேதாகமத்தால்அதன்மிகமுக்கியமான வாக்கியங்களில் ஒன்றாக கருதப்படுகிறது. இது ஒரு நித்திய உண்மையை புரிந்து கொள்ள அடித்தளமாக அமைக்கிறது.

ஆபிராம்கர்த்தரைவிசுவாசித்தான்,அதைஅவர்அவனுக்கு நீதியாக எண்ணினார்.

ஆதியாகமம் 15: 6

நாம்உச்சரிப்புகளைபெயர்களுடன்மாற்றினால்அடுத்துவரும் வாக்கியத்தைப் புரிந்துகொள்வது எளிது:

ஆபிராம்கர்த்தரைவிசுவாசித்தான்,அதைஅவர்அவனுக்கு நீதியாக எண்ணினார்.

ஆதியாகமம் 15: 6

இது ஒரு சிறிய, குழப்பமற்ற வாக்கியம். தலைப்பு செய்திகளை போலன்றி இது வந்ததும் தெரியவில்லை, போனதும் தெரியவில்லை.  ஆக, நாம் இதை தவறுவதற்கான வாய்ப்புகள் உண்டு. ஆனால் அது உண்மையிலேயே குறிப்பிடத்தக்கதாகும்.ஏனெனில்இந்தசிறிய வாக்கியத்தில் ஆபிரகாமுக்கு ‘நீதி’கிடைக்கிறது.இதுஎப்படியென்றால்,ஒருபூஜையைசெய்து,  என்றென்றும் நிலைத்திருக்கக்கூடிய ஒரு பலனை பெறுவது போலாகும். நீதி ஒன்றே தேவனுக்கு முன்பாக நிற்பதற்கு நம்மை தகுதியாக்குகிறது.

நம்முடையபிரச்சனையை திருப்பிநோக்கல்: சீர்கேடு

தேவனின் பார்வையில் நாம் தேவசாயலில் உருவாக்கப்பட்டிருந்தாலும் அந்த உருவத்தை சிதைக்கக்கூடிய ஒரு செயல் நடுவில் நடந்துள்ளது.  இப்போதும் இதற்கான தீர்ப்பு

கர்த்தர் பரலோகத்திலிருந்து கீழே ஜனங்களைப் பார்ப்பார்.
 ஞானவானைப் பார்க்க கர்த்தர் முயன்றார்.
(ஞானமுள்ளவன் தேவனிடம் உதவி கேட்பான்.)
 ஆனால் எல்லோரும் தேவனைவிட்டு விலகிப் போனார்கள்.
    எல்லா ஜனங்களும் தீயோராய் மாறினார்கள். ஒருவன் கூட நல்லதைச் செய்யவில்லை.

சங்கீதம் 14: 2-3

இந்தஊழலைஉள்ளுணர்வாகபார்க்கிறோம்.இதனால்தான் கும்பமேளத்திருவிழாபோன்றதிருவிழாக்களில்அதிகம்பேர் கலந்துகொள்கின்றோம். ஏனென்றால் நம்முடைய பாவத்தையும், அதை சுத்திகரிப்பதற்கான தேவையையும் நாங்கள் உணர்கிறோம். பிரார்த்த ஸ்னனா (அல்லது பிரதாசனா) மந்திரமும் நம்மைப் பற்றிய இந்த கருத்தை வெளிப்படுத்துகிறது:

நான் ஒரு பாவி. நான் பாவத்தின் விளைவாக இருக்கிறேன். நான் பாவத்தில் பிறந்தவன். என் ஆன்மா பாவத்தின் கீழ் உள்ளது.    நான் பாவிகளில் மோசமானவன். அழகிய கண்களைக் கொண்ட ஆண்டவரே பலியான ஆண்டவரே என்னைக் காப்பாற்றுங்கள்.

நம்முடைய சீர்குலைவின் விளைவு என்னவென்றால் நமக்கு நீதியே இல்லாததால் நீதியுள்ள தேவனிட்மிருந்து நாம் பிரிந்திருப்பதைக் காண்கிறோம். நமது சீர்கேடு நமது எதிர்மறை கர்மா வளர்ச்சிக்கு காரணமாயிற்று – பயனற்ற தன்மையையும் மரணத்தையும் அறுவடை செய்கிறது. உங்களுக்கு சந்தேகம் இருந்தால் கடந்த 24 மணிநேரத்தில் மக்கள் என்ன செய்தார்கள் என்று சில செய்தித் தலைப்புகளை ஆராய்ந்து பாருங்கள். நாம் நம்முடைய வாழ்க்கையை  உருவாக்கியவரிடமிருந்து பிரிக்கப்பட்டிருக்கிறோம் எனவே வேத புஸ்தகத்தில் உள்ள (பரிசுத்த வேதாகமம்) ரிஷி ஏசாயாவின் வார்த்தைகள் உண்மையாகின்றன,

நாங்கள் பாவத்தால் அழுக்காகியுள்ளோம்.
    எங்களது அனைத்து நன்மைகளும் பழைய அழுக்கு ஆடைபோன்று உள்ளன.
நாங்கள் செத்துப்போன இலைகளைப்போன்றுள்ளோம்.
    எங்கள் பாவங்கள் காற்றைப்போல எங்களை அடித்துச் செல்லும்.

ஏசாயா 64: 6

ஆபிரகாமும் நீதியும்

தேவன் அங்கிகரிக்கின்ற நீதியை ஆபிரகாம் பெற்றுகொண்டார் என்ற ஒர் பிரகடனம், கிட்டத்தட்ட நம்முடைய் கவனத்திற்கு தப்பும் விதத்தில்,   எந்தவித ஆரவாரமுமின்றி ஆபிரகாமுக்கும் தேவனுக்கும் இடையே அமைதியாக நடந்தவிட்டது. இந்த நீதியைப் பெற ஆபிரகாம் என்ன செய்தார்? மறுபடியும் இந்த நிகழ்வை கவனிக்காமல் விட்டு விடும் அபாயத்தில் இருக்கிறோம் ஏனென்றால் அங்கு ஆபிரகாமைப் பற்றி அவர் ‘நம்பினார்’ என்று மட்டுமே கூறுகிறது. பாவம் மற்றும் சீர்கேட்டை பற்றிய இந்த தீர்க்கமுடியாத பிரச்சினை எங்களிடம் உள்ளது எனவே காலாகாலமாக நம்முடைய இயல்பான போக்கு அதிநவீன மற்றும் கடினமான மதங்கள், முயற்சிகள், பூஜைகள், நெறிமுறைகள், சந்நியாசி துறவறங்கள் மற்றும் போதனைகள் போன்றவற்றைத் தேடுவதுதான் நீதியைப் பெறுவது என்று இருந்தது. ஆனால் ஆபிரகாம் என்ற இந்த மனிதன் அந்த மதிப்புமிக்க நீதியை வெறுமனே ‘நம்புவதன்’ மூலம் பெற்றான். இது மிகவும் எளிமையானது, இதுவும் நம் பார்வைக்கு தப்பலாம்.ஆபிரகாம்நீதியை‘சம்பாதிக்கவில்லை’;அதுஅவனுக்கு ‘கொடுக்கப்பட்டது’.இதில்என்னவித்தியாசம்?ஏதாவது ‘சம்பாதித்திருந்தால்’ நீங்கள் அதற்காக உழைத்தீர்கள் – அதற்கு நீங்கள் தகுதியானவர். இது நீங்கள் செய்யும் வேலைக்கு ஊதியம் பெறுவது போன்றது. ஆனால் ஏதாவது உங்களுக்கு கொடுக்கப்படும்போது அது உங்களுக்கு பரிசாக வழங்கப்படுகிறது. இலவசமாக வழங்கப்படும் எந்தவொரு பரிசையும் போல அது சம்பாதிக்கவோ அல்லது தகுதியின் அடிப்படியிலோகொடுக்கப்படவில்லைஆனால்வெறுமனே பெறப்படுகிறது.

ஆபிரகாமின் நீதியைப் பற்றிய இந்த புரிதல், தேவன் இருக்கிறார் என்ற நம்பிக்கையிலிருந்து உதித்தெழும்பும் நமது நற்கிரியைகளினாலோ அல்லது மதச்சடங்காசாரங்களிப்  நிறைவேற்றத்தின் மூலம் நீதியை அடையமுடியும் என்ற தத்துவத்தை தவிடுபொடியாக்குகிறது . ஆபிரகாம் எடுத்த வழி இதுவல்ல. தனக்கு அளிக்கப்பட்ட வாக்குத்தத்ததை நம்பவே அவர் விரும்பினார்.; அதுவே அவருக்கு நீதியாக எண்ணப்பட்டது, நீதியை பெற்றுத் தந்தது.

எஞ்சியுள்ள வேதாகமம் இந்த சந்திப்பை நமக்கு ஒரு அடையாளமாக சுட்டிக்காட்டுகிறது. தேவனிடமிருந்து வந்த வாக்குத்தத்தை ஆபிரகாம் நம்புவதும் அதன் விளைவாக நீதியைப் பெறுவதும் நாம் பின்பற்ற வேண்டிய ஒரு மாதிரியாக வைக்கப்பட்டுள்ளது. நற்செய்தி நூல்கள் முழுவதுமேதேவன் நம் ஒவ்வொருவருக்கும் அளிக்கும் வாக்குத்த்தங்களின் அடிப்படையில் தான் நிலைநிருத்தப்படுகிறது.

அப்படியானால், யார் நம்முடைய நீதியை சம்பாதிப்பார்கள் அல்லது அதற்கான விலையை யார் கொடுப்பார்கள்? அதை நாம் அடுத்து பார்க்கலாம்.

கதிர்காம விழாவிற்கு வழிவகுக்கும் யாத்திரை (பாத யாத்திரை) இந்தியாவுக்கு அப்பாற்பட்டு செல்கிறது. இந்த யாத்திரை முருகனின் (இறைவன் கதிர்காமா, கார்த்திகேயா அல்லது ஸ்கந்தா) யாத்திரையை நினைவுகூர்கிறது, அவர் தனது பெற்றோரின் (சிவா & பார்வதி) வீட்டாகிய இமயமலையை விட்டு வெளியேறியபோது, உள்ளூர் பெண் வள்ளியின் மீதான காதலால் இலங்கைக்கு பயணம் செய்தார். அவர்களின் காதல் மற்றும் திருமணத்தை இலங்கையில் உள்ள கதிர்காம முருகன் கோயிலில் நடக்கும் கதிர்காம பெரஹேரா விழாவில் நினைவுகூரப்படுகிறது.

கதிர்காமத்திற்காக நூற்றுகனக்கான கிலோமீட்டர்கள் கடக்கும்படி 45 நாட்களுக்கு முன்னரே பக்தர்கள் திருவிழாவிற்கு தங்கள் யாத்திரையைத் தொடங்குகிறார்கள் . போரின் கடவுளான முருகனின் நினைவாக, பலர் தங்களுக்குத் தெரிந்த பாதுகாப்பான இடத்தை விட்டு வெளியேறி, தெரியாத இடத்திற்கு இந்த யாத்திரையின் மூலம் நுழைவதால் ஒரு வேல் (ஈட்டி) கொண்டு செல்கின்றனர்.

அமாவாசையில் கதிர்காம பண்டிகையைத் தொடங்க கதிர்காம மலையை யாத்ரீகர்கள் மலையேறி தங்கள் யாத்திரை முடிக்கின்றனர். 14 மாலை வேளைகளில் முருகனின் மூர்த்தியின் கோயிலிருந்து வள்ளியின் கோயிலுக்கு ஒரு இரவு பெரஹெரா கொண்டாடப்படுகிறது. பெளர்ணமியின் கடைசி காலையில் முருகனின் மூர்த்தி மேனிக் கங்கா நதியில் தோய்த்து அதன் புனித நீர் பக்தர்கள் மீது ஊற்றப்படும் நீர் வெட்டும் விழாவோடு நிறைவடையும்.

இந்த திருவிழாவின் மற்றொரு சிறப்பம்சம் என்னவென்றால், பக்தர்கள் சூடான நிலக்கரி தீப்பத்துக்கள் வழியாக நடந்து செல்லும் தீ-நடை விழா, கூறுகளை வெல்ல நம்பமுடியாத வகையில் தங்கள் நம்பிக்கையை நிரூபிக்கின்றனர்.

வழிகாட்டுதல், ஆசீர்வாதம், குணப்படுத்துதல் மற்றும் அவர்களின் நம்பிக்கையை சோதிக்க இந்த வருடாந்திர யாத்திரையில் பல்வேறு மொழிகள், மதங்கள் மற்றும் இன மக்கள் ஒன்றுபடுகிறார்கள். இது சம்பந்தமாக அவர்கள் 4000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு ஆபிரகாம் வகுத்த முறையைப் பின்பற்றுகிறார்கள். அவர் வெறும் பல மாதங்கள் மட்டுமல்ல, வாழ்நாள் முழுவதும் யாத்திரை சென்றார். அவரது யாத்திரையின் தாக்கம் 4000 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகும் உங்கள் வாழ்க்கையையும் என்னுடையதையும் பாதிக்கிறது. அவரது புனித யாத்திரை, கடவுள்மீதுள்ள நம்பிக்கையை வெளிப்படுத்தவும், ஒரு புனிதமான மலையில் நம்பமுடியாத தியாகத்தை வழங்கவும் அவருக்கு தேவைப்பட்டது. இது கடலை பிளந்து செல்வதன் மூலமும், நெருப்புடன் நடப்பதன் மூலமும் பிறந்த ஒரு தேசத்தை எழுப்பியது – பின்னர் தெற்காசியா முழுவதையும் பாதித்தது. அவரது யாத்திரை இன்று எவ்வாறு நமக்கு ஆசீர்வாதத்தையும் வழிகாட்டலையும் அளிக்கிறது என்பதை புரிந்துகொள்வது அறிவொளிக்கான தொடக்கமாகும். ஆபிரகாமின் யாத்திரை பற்றி ஆராய்வதற்கு முன், வேத புஸ்தகத்திலிருந்து சில பின்னணியங்களை அறிகிறோம், அது அவருடைய யாத்திரையை பதிவு செய்கிறது.

மனிதனின் பிரச்சினையும் – கடவுளின் திட்டமும்

சிருஷ்டிகரான பிரஜாபதியை தொழுதுகொள்வதற்கு பதிலாக நட்சத்திரங்களையும் கிரகங்களையும் தொழுதுகொண்டு  மனிதகுலம் சீர்கெட்டுபோனதை  கவனித்தோம். இதன் காரணமாக பிரஜாபதி மனு / நோவாவின் மூன்று குமாரர்களின் சந்ததியினரின் பாஷைகளை குழப்பி அவர்களை சிதறடித்தார். இதனால்தான் இன்று பல நாடுகள் பாஷைகளால் பிரிக்கப்பட்டுள்ளன. மனிதகுலத்தின் பொதுவான கடந்த காலத்தின் எதிரொலிகள் இன்று உலகம் முழுவதும் பயன்படுத்தப்படும் 7 நாள் நாட்காட்டியிலும், அந்த பெரிய ஜலப்பிரளயத்தின் வெவ்வேறு நினைவுகளிலும் காணப்படுகின்றன.

ஒரு பூரண புருஷனின் பலியின் மூலம் ‘முனிவர்கள் சாவாமையை அடைவார்கள்’ என்று பிரஜாபதி வரலாற்றின் ஆரம்பத்தில்  வாக்குத்தத்தம் செய்துள்ளார். இந்த பலி வெளியே மட்டுமல்ல உள்ளேயும் நம்மை சுத்தம் செய்யும் ஒரு பூஜை பரிகாரம் போல செயல்படும். இருப்பினும், சிருஷ்டிகரின் வழிபாடு சீர்கெட்ட நிலையில், புதிதாக சிதறிய நாடுகள் இந்த ஆரம்ப வாக்குத்தத்தை மறந்துவிட்டன. இன்றும் இந்த விஷயம் பண்டைய ரிக்.வேதம் மற்றும் பரிசுத்த வேதாகமாகிய வேத புஸ்தகன் உள்ளிட்ட சில ஆதாரங்களில்  மட்டுமே நினைவு கூறப்படுகிறது.

ஆனால் பிரஜாபதி / தேவனுக்கு  ஒரு திட்டம் இருந்தது. இந்த திட்டம் நீங்களும் நானும் எதிர்பார்க்கும் ஒன்றல்ல, ஏனென்றால் இது (எங்களுக்கு) மிகச் சிறியதாகவும் முக்கியமற்றதாகவும் தோன்றும். ஆனால் இதுதான் அவர் தேர்ந்தெடுத்த திட்டம். இந்த திட்டத்தின் படி  கி.மு. 2000-ஆம் ஆண்டில் (அதாவது 4000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு) ஒரு மனிதனையும் அவரது குடும்பத்தினரையும் அழைத்ததுதும், இந்த ஆசீர்வாதத்தை அவர் பெற விரும்பினால் அவரையும் அவரது சந்ததியினரையும் ஆசீர்வதிப்பேன் என்று சொன்ன வாக்குத்தத்தமும் இதில் அடங்கும்.. வேதாகமம் அதை இப்படியாக  விவரிக்கிறது.

ஆபிரகாமுக்கு வாக்குத்தத்தம்

கர்த்தர் ஆபிராமிடம், “உங்கள் நாட்டிலிருந்து, உங்கள் மக்களிடமிருந்தும், உங்கள் தந்தையின் குடும்பத்தினரிடமிருந்தும் நான் உங்களுக்குக் காண்பிக்கும் தேசத்திற்குச் செல்லுங்கள்

“நான் உன்னை ஒரு பெரிய தேசமாக ஆக்குவேன், நான் உன்னை ஆசீர்வதிப்பேன்; நான் உங்கள் பெயரை பெரியதாக்குவேன், நீங்கள் ஒரு ஆசீர்வாதமாக இருப்பீர்கள். உன்னை ஆசீர்வதிப்பவர்களை நான் ஆசீர்வதிப்பேன், உன்னை சபிக்கிறவன் சபிப்பேன்; பூமியிலுள்ள எல்லா ஜனங்களும் உங்களால் ஆசீர்வதிக்கப்படுவார்கள். ”

7 கர்த்தர் ஆபிராமுக்குத் தோன்றி, “உன் சந்ததியினருக்கு நான் இந்த தேசத்தைக் கொடுப்பேன்” என்றார். ஆகவே, தனக்குத் தோன்றிய கர்த்தருக்கு அங்கே ஒரு பலிபீடத்தைக் கட்டினான்    

ஆதியாகமம் 12: 1-7

நமக்கு நம்பிக்கை உண்டாகும் அளவிற்கு, பாடுகள் சூழ்ந்த , நம்முடைய வாழ்க்கையில் நமக்கு உதவுவதற்கு நம்மேல் கரிசனையாக இருக்கும் தனிப்பட்ட தேவன் ஒருவர் உண்டோ என்று சிலர் வியக்கின்றனர்.. இந்த கதையில் நாம் இந்த கேள்வியை சோதிக்க முடியும், ஏனெனில் அதில் ஒரு குறிப்பிட்ட நபருக்கு தனிப்பட்ட வாக்குறுதி அளிக்கப்படுகிறது, அதன் பகுதிகளை நாம் சரிபார்க்க முடியும். ‘உன் பெயரை நான் பெரிதாக்குவேன்’ என்று கர்த்தர் ஆபிரகாமுக்கு நேரடியாக வாக்குறுதி அளித்ததாக இந்த கணக்கு பதிவு செய்கிறது. நாங்கள் 21 ஆம் நூற்றாண்டில் வாழ்கிறோம் – 4000 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு – ஆபிரகாம் / ஆபிராம் பெயர் வரலாற்றில் உலகளவில் அங்கீகரிக்கப்பட்ட பெயர்களில் ஒன்றாகும். இந்த வாக்குறுதி உண்மையில், வரலாற்று ரீதியாக, சரிபார்க்கக்கூடிய வகையில் நிறைவேறியுள்ளது.

வேதாகமத்தின் ஆரம்பகால நகல் சவக்கடல் சுருள்களிலிருந்து கிமு 200-100ல் கண்டெடுக்கப்பட்டது. இதன் பொருள், இந்த வாக்குத்தத்தம், மிகச் சமீபத்திய நேரத்தில், குறைந்தபட்சம் அந்தக் காலத்திலிருந்தே எழுத்துப்பூர்வமாக உள்ளது. கிமு 200 இல் கூட ஆபிரகாம் என்ற நபரும் அவரது பெயரும் இன்னும் நன்கு அறியப்படவில்லை – ஒரு சிறுபான்மை யூதர்களுக்கு மட்டுமே தெரிந்திருந்தது. ஆகவே, அந்த வாக்குறுதி எழுதப்பட்ட பின்னரே நிறைவேற்றப்பட்டது என்பதை நாம் அறிவோம். இது நடந்தபின்னர் அதை எழுதி வைப்பதன் மூலம் ‘நிறைவேற்றப்பட்ட’ ஒரு வாக்குறுதியின் வழக்கு இது அல்ல.

… அவரது பெரிய தேசத்தின் மூலம்

அதுமட்டுமல்ல, நம்மை வியக்க வைக்கும் இன்னொரு விஷயம் என்னவென்றால், தனது பெயரை பெரிதக்கும் எந்தவொரு குறிப்பிடதக்க காரியத்தையும்  ஆபிரகாம் உண்மையில் தனது வாழ்க்கையில் செய்யவில்லை. அவர் அசாதாரணமான எதையும் எழுதவில்லை (மகாபாரதத்தை எழுதிய வியாசரைப் போல), அவர் குறிப்பிடத்தக்க எதையும் கட்டவில்லை (தாஜ்மஹால் கட்டிய ஷாஜகானைப் போல), அவர் ஈர்க்கக்கூடிய இராணுவ திறமையுடன் ஒரு இராணுவத்தை வழிநடத்தவில்லை (பகவத் கீதையில் அர்ஜுனாவைப் போல) , அவர் அரசியல் ரீதியாக வழிநடத்தவில்லை (மகாத்மா காந்தி செய்தது போல). அவர் ஒரு ராஜா போன்ற ஒரு ராஜ்யத்தை கூட ஆட்சி செய்யவில்லை. அவர் வனாந்தரத்தில் முகாமிட்டு, ஜெபித்து ஒரு மகனை பெற்றுக்கொண்டதை விட வேறு எதுவும் செய்யவில்லை.

ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு யார் அதிகம் நினைவுகூறப்படுவார்கள் என்று அவருடைய நாளில் நீங்கள் கணித்திருந்தால், வரலாற்றில் நினைவுகூறப்படுவதற்கு நீங்கள் வாழ்ந்த மன்னர்கள், தளபதிகள், வீரர்கள் அல்லது நீதிமன்றக் கவிஞர்கள் மீது பந்தயம் கட்டியிருப்பீர்கள். ஆனால் அவர்களின் பெயர்கள் அனைத்தும் மறந்துவிட்டன – அதே நேரத்தில் வனாந்தரத்தில் ஒரு குடும்பத்தை நிர்வகிக்க முடியாத மனிதன் உலகம் முழுவது அறிந்த ஒரு பெயர் பெற்றவன் ஆகிறான். அவர் பிறந்த தேசம் அவரது கணக்கிலே பதிந்து வைத்திருந்ததால் மட்டுமே அவரது பெயர் சிறந்து விளங்கினது – பின்னர் அவரிடமிருந்து வந்த தனிநபர்களும் தேசங்களும் பெரியவர்களாக மாறினர். நீண்ட காலத்திற்கு முன்பே இது வாக்குறுதியளிக்கப்பட்டது (“நான் உன்னை ஒரு பெரிய ஜாதியாக்குவேன் … உன் பெயரை பெருமை படுத்துவேன்”). எல்லா வரலாற்றிலும் நன்கு அறியப்பட்ட வேறு எவரையும் நாம் நினைக்க முடியாது, அவர் தனது சொந்த வாழ்க்கையில் செய்த சாதனைகளை விட, அவரிடமிருந்து வரும் சந்ததியினரால் மட்டுமே அவர் நினைவு கூறப்படுகிறார்.

… வாக்குறுதியளிப்பவரின் விருப்பத்தின் மூலம்

ஆபிரகாமிலிருந்து வந்த யூத சந்ததியார் உண்மையில் பெருமைப்படக்கூடிய ஒரு பெரிய தேசமாக இருக்கவில்லை. அவர்கள் எகிப்தியர்களின் பிரமிடுகள் போன்ற பெரிய கட்டடக்கலை கட்டமைப்புகளை உருவாக்கவில்லை – நிச்சயமாக தாஜ்மஹால் போன்ற எதையும் கட்டவில்லை, அவர்கள் கிரேக்கர்களைப் போல தத்துவத்தை எழுதவில்லை, அல்லது ஆங்கிலேயர்களைப் போல தொலைதூர பகுதிகளை நிர்வகிக்கவில்லை. இந்த நாடுகள் அனைத்தும் உலக சக்தி சாம்ராஜ்யங்களின் சூழலில் அசாதாரண இராணுவ சக்தியின் மூலம் தங்கள் விரிவான எல்லைகளை விரிவுபடுத்தின – யூதர்களுக்கு பெருமையளிப்பது அவர்களின் நியாயப் பிரமானமும் வேதபுத்தகமும் ஆகும். (வேத புஸ்தகன் அல்லது வேதாகமம்); தங்கள் தேசத்திலிருந்து வந்த சில குறிப்பிடத்தக்க நபர்களிடமிருந்து; இந்த ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளாக அவர்கள் ஒரு தனித்துவமான மற்றும் சற்றே வித்தியாசமான மக்கள் குழுவாக தப்பிப்பிழைத்துள்ளனர். அவர்களின் மகத்துவம் உண்மையில் அவர்கள் செய்த எந்தவொரு காரணத்தினாலும் அல்ல, மாறாக அவர்களுக்கு என்ன செய்யப்பட்டது என்பதன் மூலமே.

இப்போது இந்த வாக்குத்தத்தத்தை நிறைவேற்றப் போகிற நபரைப் பாருங்கள். அவர் “நான் செய்வேன் …” என்று மீண்டும் மீண்டும் வெளிப்படையாக கூறியுள்ளார். வரலாற்றில் அவர்களின் மகத்துவம் வெளிப்பட்ட தனித்துவமான வழி, இந்த ‘தேசத்தின்’ சில உள்ளார்ந்த திறன், வெற்றி அல்லது சக்தியைக் காட்டிலும் இதைச் செய்யக்கூடிய சிருஷ்டிகர் ஒருவர் உண்டு எனபதே இந்த அறிவிப்புக்கு மீண்டும் ஒரு குறிப்பிடத்தக்க வகையில் பொருந்துகிறது. இன்று உலகம் முழுவதும் உள்ள ஊடகங்களின் கவனம் நவீன யூத தேசமான இஸ்ரேலின் நிகழ்வுகள் மேல் செலுத்தப்பட்டுள்ளது. ஹங்கேரி, நோர்வே, பப்புவா நியூ கினியா, பொலிவியா அல்லது மத்திய ஆபிரிக்க குடியரசு ஆகிய நாடுகளில் – உலகெங்கிலும் இதேபோன்ற அளவிலான அனைத்து நாடுகளிலும் செய்தி நிகழ்வுகளை நீங்கள் தவறாமல் கேட்கிறீர்களா? ஆனால் 80 இலட்சம் மக்கள் கொண்ட ஒரு சிறிய தேசமான இஸ்ரேல் தொடர்ந்து எல்லா செய்திகளிலும் இடம் பெறுகிறது.

இந்த புராதன வாக்குறுதியை இந்த பண்டைய மனிதனுக்கு அறிவித்ததைப் போலவே வரலாற்றிலும் மனித நிகழ்வுகளிலும் எதுவும் இல்லை, அவர் இந்த வாக்குதத்தை நம்பியதால் ஒரு சிறப்பு பாதையைத் தேர்ந்தெடுத்தார். சிந்தித்து பார்த்தால் இந்த வாக்குறுதி ஏதோ ஒரு வகையில் தோல்வியுற்றிருக்க கூடும். ஆனால் அதற்கு பதிலாக அது விரிவடைந்து, ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளுக்கு முன்பு அறிவிக்கப்பட்டதைப் போல தொடர்ந்து நிலைநிற்கிறது. வாக்குத்த்தத்தம் செய்பவரின்  அதிகாரம் மற்றும் வல்லமையால் மட்டுமே அது நிறைவேற்றப்பட்டுள்ளது என்பதால் அது இன்னும் வலுபெற்றுள்ளது.

உலகை இன்றும் அசைத்துக்கொண்டிருக்கும் ஓர் புனித பயணம்

இந்த வரைபடம் ஆபிரகாமின் யாத்திரையின் வழியைக் காட்டுகிறது

“ஆகவே, கர்த்தர் சொன்னபடியே ஆபிராம் புறப்பட்டார்” (வச. 4). அவருடைய புனித யாத்திரை வரைபடத்தில் காட்டப்பட்டுள்ளது, அது இன்னும் வரலாற்றை உருவாக்கி வருகிறது.

எங்களுக்கு ஆசீர்வாதம்

வாக்குறுதியளிக்கப்பட்ட வேறு ஏதேனும் இருப்பதால் அது அங்கு முடிவதில்லை. ஆசீர்வாதம் ஆபிரகாமுக்கு மட்டுமல்ல, ஏனென்றால் அதுவும் கூறுகிறது

“பூமியிலுள்ள எல்லா வம்சங்களும் உனக்குள் ஆசீர்வதிக்கப்படும்”

வச. 4

இது உங்களை உருவாக்க வேண்டும், நாம் கவனிக்க வேண்டும். நாம் ஆரியர்களாக இருந்தாலும், திராவிடர்களாக இருந்தாலும், தமிழர்களாக இருந்தாலும், நேபாளியாக இருந்தாலும் சரி, வேறு ஏதாவது இருந்தாலும் சரி; எங்கள் சாதி எதுவாக இருந்தாலும் சரி; எங்கள் மதம் எதுவாக இருந்தாலும், அது இந்து, முஸ்லீம், சமண, சீக்கியர் அல்லது கிறிஸ்தவராக இருந்தாலும் சரி; நாம் செல்வந்தரா, ஏழையா, ஆரோக்கியமானவரா, நோய்வாய்ப்பட்டவரா என்பது முக்கியமல்ல; படித்தவரா இல்லையா – ‘பூமியிலுள்ள வம்சங்களெல்லாம்’ நம் அனைவரையும் சேர்க்க வேண்டும். ஒரு ஆசீர்வாதத்திற்கான இந்த வாக்குறுதி கொடுக்கப்பட்ட அன்று முதல் இன்று வரை உயிருடன் இருக்கும் அனைவரையும் உள்ளடக்கியது – அதாவது நீங்கள். எப்படி? எப்பொழுது? என்ன மாதிரியான ஆசீர்வாதம்? இது இங்கே தெளிவாகக் கூறப்படவில்லை, ஆனால் இது உங்களையும் என்னையும் பாதிக்கும் ஏதோவொன்றின் பிறப்பு.

ஆபிரகாமுக்கு அளித்த வாக்குறுதியின் முதல் பகுதி நனவாகியுள்ளது என்பதை வரலாற்று ரீதியாகவும், பாஷையிலும் நாம் சரிபார்க்கிறோம். உங்களுக்கும் எனக்கும் வாக்குறுதியின் ஒரு பகுதியும் நிறைவேறாது என்று நம்புவதற்கு எங்களுக்கு ஒரு நல்ல காரணம் இல்லையா? ஏனெனில் இது உலகளாவியது மற்றும் மாறாதது இந்த வாக்குறுதி உண்மையானது. அதை பெற்று அனுபவிக்க நம்முடைய கண்கள் திறக்கப்பட வேண்டும் – இந்த வாக்குத்தத்தின் உண்மையை புரிந்துகொள்ள. எங்களுக்கு அறிவொளி தேவை, எனவே இந்த வாக்குத்தத்தம் நமக்கு எவ்வாறு சொந்தமாகும் என்பதை புரிந்துகொள்கிறோம். ஆபிரகாமின் யாத்திரையை தொடர்ந்து பின்பற்றுவதில் இந்த ஞானம் காணப்படுகிறது. உலகெங்கிலும் பலர் பெற மிகவும் கடினமாக உழைத்து கண்டடைய விரும்பும் மோட்ச லோகத்தின் திறவுகோல், இந்த குறிப்பிடத்தக்க மனிதனை நாம் தொடர்ந்து பின்பற்றுவதால் நம் எல்லோருக்கும்  வெளிப்படுகிறது.

சமஸ்கிருத வேதங்களில் மனுவை குறித்த குறிப்புகளுக்கும் எபிரேய வேதங்களில் நோவா பற்றிய குறிப்புகளுக்கும் உள்ள ஒற்றுமையைப் பார்த்தோம். இந்த ஒற்றுமை ஜலப்பிரளயத்தை பற்றிய தொகுப்புகளை காட்டிலும் ஆழமாக பயணிக்கிறது. எபிரெய ஆதியாகம புத்தகத்தில் காணப்படும் வாக்குத்தத்தம் செய்யப்பட்ட வித்திற்கும்   காலங்களின் தோற்றத்தில்  புருசாவின் பலியை குறித்த வாக்குத்தத்ததிற்கும்   இடையே ஓர் ஒற்றுமை உண்டு. இந்த ஒற்றுமையை நாம் ஏன் பார்க்கிறோம்? தற்செயலானதா? ஒரு கதையை பார்த்து இன்னொரு கதை அமைக்கப்பட்டதா அல்லது திருடப்பட்டதா? இங்கே ஒரு ஆலோசனையை கவனிக்கிறோம்.

பாபேல் கோபுரம் – ஜலப்பிரளயத்திற்கு பின்

நோவாவின் கதையை அடுத்து,  வேத புஸ்தகம் (வேதாகமம்)அவனது  மூன்று குமாரர்களின்  சந்ததியினரைப் பதிவுசெய்து குறிப்பிடுவது என்னவென்றால், “ஜலப்பிரளயத்துக்குப் பின்பு இவர்களால் பூமியிலே ஜாதிகள் பிரிந்தன (ஆதியாகமம் 10:32)”. மனுவுக்கு மூன்று குமாரர்கள் இருந்ததாகவும் சமஸ்கிருத வேதங்கள் அறிவிக்கின்றன, அவரிடமிருந்து எல்லா மனிதர்களும் தோன்றுகிறார்கள். ஆனால் இந்த ‘பரவுதல்’ எவ்வாறு ஏற்பட்டது?

பண்டைய எபிரேய வேதங்கள் நோவாவின் இந்த மூன்று மகன்களின் சந்ததியினரின் பெயர்களை பட்டியலிடுகின்றன – இங்கே முழுமையான பட்டியல். இந்த சந்ததியினர் தேவனுடைய (பிரஜாபதி) – சிருஷ்டிக்கார்த்தரின் – பூமியை நிரப்புகள் என்ற கட்டளைக்கு எவ்வாறு கீழ்ப்படியவில்லை என்பதை விவரிக்கிறது (ஆதியாகமம் 9: 1). அதற்கு பதிலாக இந்த மக்கள் ஒரு கோபுரத்தை கட்ட ஒருமனப்பட்டனர். நீங்கள் அதை இங்கே படிக்கலாம். இந்த கோபுரம் ‘வானத்தை அடைந்தது’ (ஆதியாகமம் 11: 4) இதன் பொருள், நோவாவின் இந்த சந்ததியினர் சிருஷ்டிகருக்கு  பதிலாக நட்சத்திரங்களையும், சூரியன், சந்திரன், கிரகங்கள் போன்றவற்றையும் வணங்குவதற்காக ஒரு கோபுரத்தைக் கட்டுகிறார்கள். நட்சத்திர வழிபாடு  மெசப்பதோமியா தேசத்தில் தோன்றி (இந்த சந்ததியினர் வாழ்ந்த இடம்), பின்னர் அது உலகம் முழுவதும் பரவியது என்பது அனைவரும் அறிந்த ஒன்று.

எனவே சிருஷ்டிகரை தொழுதுகொள்வதற்கு பதிலாக, நம் முன்னோர்கள் நட்சத்திரங்களை தொழுதுகொண்டனர். திருத்தமுடியாத அளவுக்கு இந்த ஒழுங்கீனம் போய்விடக்கூடாது என்று நினைத்த தேவன் இதனை தடுத்துநிறுத்தும்படி

நாம் இறங்கிப்போய், ஒருவர் பேசுகிறதை மற்றொருவர் அறியாதபடிக்கு, அங்கே அவர்கள் பாஷையைத் தாறுமாறாக்குவோம் என்றார்.

ஆதியாகமம் 11: 7

இதன் விளைவாக, நோவாவின் இந்த முதல் சந்ததியினர் ஒருவரை ஒருவர் புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை, இப்படியாக சிருஷ்டிகர்

.. அவர்களை அவ்விடத்திலிருந்து பூமியின்மீதெங்கும் சிதறிப்போகப்பண்ணினார்.

ஆதியாகமம் 11: 8

இந்த நபர்கள் இனி ஒருவரோடு ஒருவர்  பேசிக்கொள்ள முடியாத நிலையில் இருக்க, அவர்கள் ஒருவரை விட்டு ஒருவர் விலகி, புதிதாக உருவான பாஷை குழுக்களாக குடியேறினர், இப்படியாக  அவர்கள் ‘சிதறடிக்கப்பட்டார்கள்’. ஒவ்வொரு குழுவும் மெசொப்பொத்தேமியாவில் வாழ்ந்த தங்கள் இடங்களிலிருந்து (சில நேரங்களில் பல தலைமுறைகளுக்கு மேலாக) இன்று காணப்படும் இடங்களுக்கு பரவியதால், இன்று உலகின் வெவ்வேறு மக்கள் குழுக்கள் ஏன் மிகவும் வித்தியாசமான மொழிகளில் பேசுகின்றனர் என்பதை இது விளக்குகிறது. எனவே, அந்தந்த வரலாறுகள் இந்த கட்டத்தில் இருந்து வேறுபடுகின்றன. ஆனால் ஒவ்வொரு பாஷைக் குழுவுக்கும் (இந்த முதல் தேசங்களை  உருவாக்கியவை) இதுவரையில் ஒரு பொதுவான வரலாற்றையே கொண்டிருந்தன. இந்த பொதுவான வரலாற்றில் புருஷாவின் பலியின் மூலம் மோட்சத்தை குறித்த வாக்குத்தத்தம்  மற்றும் மனுவின் (நோவா) ஜலபிரளய நிகழ்வு  அடங்கும். சமஸ்கிருத ரிஷிகள்  இந்த நிகழ்வுகளை தங்கள் வேதங்கள் மூலம் நினைவு கூர்ந்தார்கள்,  எபிரேயர்கள் இதே நிகழ்வுகளை தங்கள் வேதத்தின் வழியாக (மோசேயின் தோரா) நினைவுகூர்ந்தனர்.

உலகம் முழுவதிலுமிருந்து ஜலப்பிரளயத்தை குறித்த பலதரப்பட்ட கருத்துகளின் சாட்சியம்

சுவாரஸ்யமான் காரியம் என்னவென்றால், ஜலபிரளயத்தை குறித்த குறிப்புகளை  பண்டைய எபிரேய மற்றும் சமஸ்கிருத வேதங்களில் மட்டுமே குறிப்பிடவில்லை. உலகெங்கிலும் உள்ள பல்வேறு மக்கள் குழுக்கள் அவரவர் வரலாற்று குறிப்புகளில் ஒரு பெரும் ஜலப்பிரளயத்தை பற்றி குறிப்பிடுகின்றன. பின்வரும் விளக்கப்படம் இதை விளக்குகிறது.

வேதாகமத்தில் காணப்படும் ஜலப்பிரளய நிகழ்வுகள் மற்றும் அதனோடு ஒத்துப்போகக்கூடிய உலக கலாச்சாரத்தில் உள்ள ஜலப்பிரளய நிகழ்வுகள்

ஒவ்வொரு கண்டத்திலும் – உலகெங்கிலும் வாழும் பல்வேறு மொழி குழுக்களை இது காட்டுகிறது. எபிரேய ஜலப்பிரளயத்தை பற்றி குறிப்பிட்ட விவரம் (விளக்கப்படத்தின் இடதுபுறத்தில் பட்டியலிடப்பட்டுள்ளது) அவற்றின் சொந்த தேசத்தில் வந்த ஜலப்பிரளய நிகழ்வை கொண்டிருக்கிறதா என்பதை விளக்கப்படத்தில் உள்ள கட்டங்கள் குறிக்கின்றன. கருப்பு நிற கட்டங்கள் அவற்றில் ஜலப்பிரளய நிகழ்வு இருப்பதைக் குறிக்கின்றன, வெற்று கட்டங்கள் உள்ளூர் ஜலப்பிரளய நிகழ்வு இல்லை என்பதைக் குறிக்கிறது. இந்த எல்லா குழுக்களுக்கும் பொதுவான ஒரு காரியம் இருந்தது; அதாவது தாங்கள் சந்தித்த ஜலப்பிரளயம் சிருஷ்டிகரின் தீர்ப்பு என்றும் சில மனிதர்கள் ஒரு பெரிய படகில் காப்பாற்றப்பட்டார்கள் என்ற ‘நினைவு’ இருப்பதை நீங்கள் காணலாம். வேறு வார்த்தைகளில் கூறுவதானால், இந்த ஜலப்பிரய்ளயத்தின் நினைவு சமஸ்கிருதம் மற்றும் எபிரேய வேதங்களில் மட்டுமல்ல, உலகம் மற்றும் கண்டங்களைத் தவிர மற்ற கலாச்சார வரலாறுகளிலும் காணப்படுகிறது. இந்த நிகழ்வு நமது தொலைதூர கடந்த காலத்தில் நிகழ்ந்ததை இது சுட்டிக்காட்டுகிறது.

ஹிந்தி நாட்காட்டியின் சாட்சியம்

ஹிந்தி நாட்காட்டி – மாதத்தின் நாட்கள் மேலே இருந்து கீழே செல்கின்றன, ஆனால் வாரத்தில் 7 நாட்களே உள்ளன

மேற்கத்திய நாட்காட்டி மற்றும் ஹிந்தி நாட்காட்டியின வேற்றுமை மற்றும் ஒற்றுமை தொலைதூர கடந்த காலத்தில் இது நினைவுகூறப்பட்டுள்ளது என்ற சான்று. பெரும்பாலான ஹிந்தி நாட்காட்டியில்  நாட்களின் வரிசை, மேற்கத்திய முறையிலான இடதிலிருந்து வடக்கு வரிசையின் அடுக்கில் இல்லாமல்,  மேலிருந்து கீழ் வரும் அடுக்கின் விதத்தில் வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது. இந்தியாவில் சில நாட்காட்டிகள் எண்களுக்கு ஹிந்தி எழுத்துக்களை பயன்படுத்துகிறார்கள் (१, २, ३ …). மேலும் சிலர் மேற்கத்திய எண்களைப் பயன்படுத்துகின்றனர் (1, 2, 3 …) ஒரு நாட்காட்டியைக் குறிக்க ‘சரியான’ வழி என்ற ஒன்று இல்லாததால் இந்த வேறுபாடுகள் பொதுவாக நாம் எதிர்பார்க்கும் ஒன்றே. ஆனால் எல்லா நாட்காட்டிகளுக்கும் ஒரு ஒற்றுமை உண்டு. ஹிந்தி நாட்காட்டி மேற்கத்திய உலகத்தைப் போலவே 7 நாள் வாரத்தைப் பயன்படுத்துகிறது. ஏன்? சூரியனைச் சுற்றியுள்ள பூமியின் புரட்சிகளையும், பூமியைச் சுற்றியுள்ள சந்திரனையும் அடிப்படையாகக் கொண்டிருப்பதால், நாட்காட்டி ஏன் மேற்கு மற்றும் பல ஆண்டுகளாகப் பிரிக்கப்பட்டது என்பதை நாம் புரிந்து கொள்ள முடியும் – இதனால் அனைத்து மக்களுக்கும் பொதுவான வானியல் அடித்தளங்களை அளிக்கிறது. ஆனால் 7 நாள் வாரத்திற்கு வானியல் நேர அடிப்படை இல்லை. இது வரலாற்றில் மிகவும் பின்னோக்கிச் செல்லும் வழக்கம் மற்றும் பாரம்பரியத்திலிருந்து வருகிறது (எவ்வளவு தூரம் என்று யாருக்கும் தெரியாத அளவிற்கு).

… மற்றும் புத்தமதத்தின்  தாய் நாட்காட்டி

தாய் நாட்காட்டி இடமிருந்து வலமாகச் செல்கிறது, ஆனால் மேற்கில் இருந்ததை விட வேறு ஆண்டு உள்ளது – ஆனால் இன்னும் 7 நாள் தான் வாரத்தில்.

ஒரு புத்த நாடாக இருப்பதால், தாய் தேசம் புத்தரின் வாழ்க்கையிலிருந்து தங்கள் ஆண்டுகளை குறிக்கிறது, இதனால் அவர்களின் ஆண்டுகள் எப்போதும் மேற்கு நாடுகளை விட 543 ஆண்டுகள் அதிகமாக இருக்கும் (அதாவது 2019 ஆம் ஆண்டு கி.பி. 2562 பி.இ-புத்த சகாப்தத்தில் – தாய் நாட்காட்டி). ஆனால் மீண்டும் அவர்கள் 7 நாள் வாரத்தையும் பயன்படுத்துகிறார்கள். அவர்கள் எங்கிருந்து அதைப் பெற்றார்கள்? இந்த நேர அலகுக்கு உண்மையான வானியல் அடிப்படை இல்லாதபோது, 7 நாள் வாரத்தின் அடிப்படையில் பல்வேறு நாடுகளில் பல வழிகளில் வேறுபட்ட நாட்காட்டிகள் ஏன்?

வாரத்தில் பண்டைய கிரேக்கர்களின் சாட்சியம்

பண்டைய கிரேக்கர்களும் தங்கள் நாட்காட்டியில் 7 நாள் வாரத்தைப் பயன்படுத்தினர்.

கிமு 400 இல் வாழ்ந்த பண்டைய கிரேக்க மருத்துவர் ஹிப்போகிரட்டீஸ் நவீன மருத்துவத்தின் தந்தையாகக் கருதப்படுகிறார், மேலும் அவர், இன்றுவரையில் பாதுகாக்கப்பட்ட, அவரது மருத்துவ கண்டுபிடிப்புகளை ஒரு புத்ததத்தில் வடித்துள்ளார்.. ஒரு ‘வாரம்’ என்பதை நேரத்தை அளக்கும் அலகாக பயன்படுத்தினார். ஒரு குறிப்பிட்ட நோயின் வளர்ந்து வரும் அறிகுறிகளைப் பற்றி பின்வருமாறு அவர் எழுதினார்:

நான்காவது நாள் ஏழாவதை குறிக்கிறது; எட்டாவது நாள் இரண்டாவது வாரத்தின் தொடக்கமாகும்; ஆகையால், பதினொன்றாவது நாள் இரண்டாவது வாரத்தின் நான்காவது இடத்தில் இருப்பதையும் குறிக்கிறது; மீண்டும், பதினேழாவது நாள் பதினான்காம் நாள் முதல் நான்காவது நாள், மற்றும் பதினொன்றில் இருந்து ஏழாவது நாள் (ஹிப்போகிரேட்ஸ், அபோரிஸம்ஸ். # 24)

அரிஸ்டாட்டில், கிமு 350 இல் எழுதுவது நேரத்தை குறிக்க வழக்கமாக ‘வாரம்’ பயன்படுகிறது. ஒரு உதாரணத்தை மேற்கோள் காட்ட அவர் எழுதுகிறார்:

குழந்தை பருவத்தில் இறப்புகளில் பெரும்பாலானவை குழந்தைக்கு ஒரு வாரத்திற்கு முன்பே நிகழ்கின்றன, ஆகவே, அந்த வயதில் குழந்தைக்கு பெயரிடுவது வழக்கம், இது இப்போது உயிர்வாழ்வதற்கான சிறந்த வாய்ப்பைக் கொண்டுள்ளது என்று நம்பப்படுகிறது.

அரிஸ்டாட்டில், விலங்குகளின் வரலாறு, பகுதி 12, சி 350 கிமு

இந்தியா மற்றும் தாய்லாந்திலிருந்து வெகு தொலைவில் உள்ள இந்த பண்டைய கிரேக்க எழுத்தாளர்கள் எங்கிருந்து ஒரு ‘வாரம்’ என்ற எண்ணத்தைப் பெற்றார்கள், அதாவது கிரேக்க வாசகர்கள் ஒரு ‘வாரம்’ என்றால் என்ன என்று தெரிந்து கொள்வார்கள் என்று எதிர்பார்க்கிறார்கள். இந்த கலாச்சாரங்கள் அனைத்தும் கடந்த காலங்களில் (அவர்கள் நிகழ்வை மறந்திருக்கலாம் என்றாலும்) 7 நாள் வாரத்தை நிறுவிய ஒரு வரலாற்று நிகழ்வாக இருந்திருக்கலாம்?

எபிரேய வேதங்கள் உலகின் ஆரம்ப படைப்பாகிய அத்தகைய ஒரு நிகழ்வை விவரிக்கின்றன.  சிருஷ்டிப்பை பற்றிய அந்த விரிவான மற்றும் பழங்கால தொகுப்பின்படி, சிருஷ்டிகர் உலகத்தையும் முதல் 7 நாட்களில் (6 நாட்கள் மற்றும் 1 ஓய்வு நாளோடு சேர்த்து 7 நாட்கள்)  முதல் மக்களையும் வடிவமைக்கிறார். இதன் காரணமாக, முதல் மனிதர்கள் அந்த 7 நாள் வார நேர அளவை தங்கள் காலெண்டரில் பயன்படுத்தினர். மொழிகளின் குழப்பத்தால் மனிதகுலம் பின்னர் சிதறடிக்கப்பட்டபோது, இந்த ‘சிதறலுக்கு’ முன்னர் நடந்த இந்த முக்கிய நிகழ்வுகள் இந்த பல்வேறு மொழிக் குழுக்களில் பலரால் நினைவுகூரப்பட்டன, இதில் வரவிருக்கும் பலியின் வாக்குத்தத்தம்,  பேரழிவு ஜலப்பிரளயத்தின் நிகழ்வு, அத்துடன் 7 நாள் வாரம். இந்த நினைவுகள் ஆரம்பகால மனிதகுலத்தின் உயிருள்ள கலைப்பொருட்கள் மற்றும் இந்த வேதங்களில் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளபடி இந்த நிகழ்வுகளின் வரலாற்றுக்கு ஒரு சான்றாகும். இந்த விளக்கம் நிச்சயமாக எபிரேய மற்றும் சமஸ்கிருத வேதங்களுக்கு இடையிலான ஒற்றுமையை விளக்குவதற்கான மிக நேரடியான வழியாகும். இன்று சிலர் இந்த பழங்கால எழுத்துக்களை வெறும் மூடநம்பிக்கை புராணங்கள் என்று நிராகரிக்கின்றனர், ஆனால் அவற்றின் ஒற்றுமைகளை நாம் தீவிரமாக எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும்.

ஆரம்பகால மனிதகுலத்திற்கு ஒரு பொதுவான வரலாறு இருந்தது, அதில் சிருஷ்டிகரிடமிருந்து மோட்சத்தை பற்றிய வாக்குதத்தமும் இருந்தது. ஆனால் வாக்குத்த்தம் எவ்வாறு நிறைவேறும்? பாஷைகலில்  குழப்பத்தால் ஏற்பட்ட சிதறல்களுக்குப் பிறகு வாழ்ந்த ஒரு உத்தமமான  மனிதனின் கதையை தொடர்கிறோம். இதை அடுத்ததாக எடுத்துக்கொள்கிறோம்.

[இதேபோன்ற ஒற்றுமைகளைக் காட்டும் பண்டைய நினைவுகளைப் பற்றி மேலும் அறிய – ஆனால் இந்த முறை சீன மொழியில் உள்ள கையெழுத்து மூலம் இங்கே காண்க]

முன்னதாக மனித வரலாற்றின் ஆரம்பத்திலேயே கொடுக்கப்பட்ட மோட்சத்தின் வாக்குறுதியைப் பார்த்தோம். அதை விட்டு நம்மை திசைதிருப்புகிற ஏதோ ஒன்று இருப்பதையும் நாங்கள் கவனித்தோம், அது எங்கள் நல்நடக்கையின் இலக்கை விட்டு வழிவிலகி, நம்முடைய இயல்புக்கு உள்ளே ஆழமாக செல்கிறது.  தேவனால் (பிரஜாபதி) உருவாக்கப்பட்ட எங்கள் மூல ருபம் சிதைக்கப்பட்டுள்ளது. பற்பல சடங்குகள், சுத்திகரிப்பின் காரியங்கள் மற்றும் வேண்டுதல்களின் மூலம் நாம் கடுமையாக முயற்சித்தாலும், நம்முடைய இயலாமையும், நாம் சரியாக அடைய முடியாத சுத்திகரிப்புக்கான தேவையை உள்ளுணர்வாக உணர வைக்கிறது. சரியான ஒருமைப்பாட்டுடன் வாழ முயற்சிக்கும் இந்த ‘மேல்நோக்கிய’ போராட்டத்திலே தொடர்ந்து செல்ல வேண்டியிருக்கும்.

எந்தவித சன்மார்க்க கட்டுப்பாடுகளுமின்றி சீர்கேடுகள்  பெருகுமானால், காரியங்கள் சீக்கிரத்தில் அழிவையை சந்திக்கும். இது மனித வரலாற்றின் ஆரம்பத்தில் நடந்தது. இது எப்படி நடந்தது என்று வேதாகமத்தின் ஆரம்ப அத்தியாயங்கள் (வேத புஸ்தகம்) நமக்குக் கூறுகின்றன. இது போன்ற ஒரு காரியம் சதாபத பிராமணத்தில் உள்ளது, இதில் மனிதகுலத்தின் மனு என்ற மூதாதையர் – மனிதர்களின் தவறின் காரணமாக வந்த நியாயத்தீர்ப்பான ஜலப்பிரளயத்திலிருந்து, ஒரு பெரிய படகில் தஞ்சம் அடைவதன் மூலம் தப்பி பிழைக்கச்செய்தது. இன்று உயிருடன் இருக்கும் மனிதர்கள் அனைவரும் அவரிடமிருந்து வந்தவர்கள் என்று வேதாகமம் (வேத புஸ்தகம்) மற்றும் சமஸ்கிருத வேதங்கள் இரண்டும் கூறுகின்றன.

பண்டைய மனு – அதிலிருந்ஹ்டு தான் நாம் ‘மனிதன்’ என்ற வார்த்தையை பெறுகிறோம்

‘மனிதன்’ என்ற ஆங்கிலச் சொல் ஆரம்பகால ஜெர்மானிய மொழியிலிருந்து வந்தது. இயேசு கிறிஸ்துவின் (யேசு சத்சங்) காலத்தில் வாழ்ந்த ரோமானிய வரலாற்றாசிரியரான டசிட்டஸ், ஜெர்மானியா என்ற ஜெர்மன் மக்களின் வரலாற்றைப் பற்றிய ஒரு நூலை எழுதினார். அதில் அவர் கூறுகிறார்

அவர்களின் பழைய நடன் பாட்டுகளில் (அது அவைகளின் வரலாறு) பூமியிலிருந்து முளைத்த  தெய்வமான டூஸ்டோவையும், அவரது மகன் மன்னஸையும் தேசப்பிதாக்களாக, தேசத்தின் நிறுவனர்களாக கொண்டாடுகிறார்கள். மன்னஸுக்கு மூன்று மகன்களை உண்டாம். அவர்களுடைய பெயர்களில் அவ்வளவு மக்களும் அழைக்கப்படுகின்றனர்

டசிடஸ். ஜெர்மானியா சி 2, எழுதப்பட்ட ca 100 AD

இந்த பண்டைய ஜெர்மானிய வார்த்தையான ‘மன்னஸ்’ புரோட்டோ-இந்தோ-ஐரோப்பிய “மனுஹூ” ( சமஸ்கிருத மனுஹு, அவெஸ்தான் மனு-,) என்பதிலிருந்து வந்தது என்று அறிஞர்கள் சொல்கிறார்கள். ஆக, ‘மனிதன்’ என்ற  சொல் மனுவிலிருந்து உருவான ஒன்று என்று காண்கிறோம். அதுமட்டுமல்ல, வேதாகமம் (வேத புஸ்தகன்) மற்றும் சதாபத பிராமணர் இருவருமே மனிதனாகிய இந்த மனு தங்கள் மூதாதையர் என்று குறிப்பிடுகின்றனர்!  இந்த நபரை நாம் சதாபத பிராமண நூலின் சுருக்க உரையின் பார்வைலிருந்து கவனிப்போம்.  இந்த தொகுப்பை குறித்த, ஒருசில மாறுபட்ட அமசங்கள் அடங்கிய விளக்கவுரைகள் இருப்பதால், பொதுவான குறிப்புகளை மட்டுமே விவரிக்கிறேன்

சமஸ்கிருத வேதங்களில் மனுவை குறித்த தொகுப்பு

வேதங்களில் மனு என்பவன் சத்தியத்தை நாடிடும் ஒரு நீதியுள்ள புருஷன். மனு முற்றிலும் நேர்மையானவன் என்பதால், அவன் ஆரம்பத்தில் சத்யவ்ரதா (“சத்தியதோடு ஒப்பந்தம் பண்ணினவன்”) என்று அழைக்கப்பட்டான்.

சதாபத பிராமணத்தின்படி (சதாபத பிராமணத்தில் படிக்க இங்கே அழுத்தவும்), ஒரு அவதாரம் மனுவை வரப்போகும் ஜலப்பிரளயத்தை குறித்து எச்சரித்தது. அவர் ஒரு ஆற்றில் கைகளைக் கழுவும்போது இந்த அவதாரம் ஆரம்பத்தில் ஷாஃபாரியை (ஒரு சிறிய மீன்) போல் தோன்றியது. அந்த சிறு மீன் தன்னை காப்பாற்றும்படி மனுவிடம் கேட்டது. மீனின் மீது மனதுருகின அவன், அதனை ஒரு தண்ணீர் குடுவையில் வைத்தான். அது வளர்ந்து பெரிதாகிக்கொண்டே போனதால் அதனை ஒரு குடத்தில் வைத்தான்.  அது மேலும் மேலும் வளர்ந்துகொண்டே போக, அதனை எடுத்து ஒரு கிணற்றில் விட்டான். இப்போது கிணறும் வளர்ந்தகொண்டேபோன அந்த மீனுக்கு போதுமானதாக இல்லை.  மனு மீனை எடுத்து ஒரு பெரிய  குளத்தில் (நீர்த்தேக்கம்) வைத்தான். அந்த குளம் நிலத்தின் மேற்பரப்புக்கு இரண்டு யோஜனாக்கள் (25 கி.மீ) உயரமும், அதே அளவு நீளமும், ஒரு யோஜனா (13 கி.மீ) அகலமும் இருந்தது. மீன் மேலும் மேலும் வளர்ந்துகொண்டே போக மனு அதை ஒரு ஆற்றில் விடுகிறான்.  இப்போது அது ஆறின் அளவைக் காட்டிலும் அதிகமாய வளர்ந்தததால், அந்த மீனை எடுத்து கடலில் வைக்கிறான்.  இப்போது இந்த மீன் கிட்டத்தட்ட அந்த   பரந்த கடலின் பரப்பளவையே நிரப்பிவிட்டது. 

அப்போது தான், அந்த அவதாரம் மனுவிடன் ஒட்டுமொத்தத்தையும் அழிக்கக்கூடிய ஒரு ஜலபிரளயம் எனும் வெள்ளம் வரப்போகிறது அது மிக விரைவில் வரக்கூடும்  என்று அறிவிக்கிறார்.   இப்போது  மனு ஒரு பெரிய படகை கட்டுகிறார்.  அதிலே தன் குடும்பத்தினர்,  ஜலப்பிரளயத்திற்கு பின் பூமியின் நீர்ப்பரப்பின்மேல் ஜலம் வற்றி உலகத்தின் மறுசிருஷ்டிப்புக்கு உதவக்கூடிய பல்வேறு விதைகள், பூண்டுகள், விலங்குகள் போன்றவைகளை பாதுகாக்கும் அளவிற்கு அதனை அமைக்கிறார். ஜலப்பிரளயத்தின் போது மனு படகினை, இன்னொரு அவதாரமான ஒரு மச்சத்தின் கொம்போடு கட்டிவைக்கிறார்.  ஜலம் வடிந்தபின் அந்த படகு ஒரு மலையின் உச்சியில் நிலைகொண்டிருந்தது. பின்னர் அவர் மலையிலிருந்து இறங்கி, விடுதலை பெற்றதற்கு நன்றிசெலுத்தும் வகையில் பலிகளையும் காணிக்கைகளையும் செலுத்தினார். இன்று பூமியிலுள்ள எல்லா மக்களும் அவரிடமிருந்து வந்தவர்களே.

வேதாகமத்தில் நோவாவின் கதை (வேத புஸ்தகம்)

வேதாகமத்தில் உள்ள கதை (வேத புஸ்தகம்) இதே நிகழ்வை விவரிக்கிறது, ஆனால் இந்த நிகழ்வில் மனுவை ‘நோவா’ என்று அழைக்படுகிறார். நோவாவின் கதையையும் உலகளாவிய ஜலப்பிரளயத்தையும் பரிசுத்த வேதாகமத்தில் விரிவாகப் படிக்க இங்கே க்ளிக் செய்யவும். சமஸ்கிருத வேதம் மற்றும் பரிசுத்த வேதாகமம் மாத்திரமல்ல, இந்த வரலாற்று நிகழ்வின் நினைவுகள் பல்வேறு கலாச்சாரங்கள், மதங்கள் மற்றும் வரலாறுகளில் பாதுகாக்கப்படுகின்றன. உலகம் வண்டல் பாறையால் மூடப்பட்டிருக்கிறது, இது ஒரு ஜலபிரளையத்தின் போது உண்டாகும். ஆகையால், இந்த ஜலப்பிரளயத்தை குறித்த சரீரப்பிரகாரமான, மானுடவியல் ரீதியிலான ஆதாரங்களும் எங்களிடம் உண்டு. ஆனால் இன்று இந்த கதையில் நாம் கவனம் செலுத்த வேண்டிய பாடம் என்ன?

இரக்கத்தை பெறுதலும் இரக்கத்தை தவறவிடுதலும்

தேவன்  குற்றத்தை (பாவத்தை) நியாயம்தீர்க்கிறாரா என்று நாம் கேட்கும்போது, குறிப்பாக நம்முடைய சொந்த பாவம் நியாயம்தீர்க்கப்படுமா இல்லையா என்று கேட்கும்போது, பதில் பொதுவாக இப்படித் தான் இருக்கும், “நியாயத்தீர்ப்பை குறித்து நான் அதிகம் கவலைப்படுவதில்லை, ஏனென்றால் தேவன் மிகுந்த இரக்கமும் கனிவும் உள்ளவர், அவர் என்ன்னை உண்மையில் நியாயந்தீர்ப்பார் என்று நினைக்கவில்லை ”. நோவாவின் (அல்லது மனுவின்) இந்த கதை நம்மை மறுபடியும் சிந்திக்கத் தூண்டவேண்டும். அந்த நியாயத்தீர்ப்பினால் (நோவா மற்றும் அவரது குடும்பத்தைத் தவிர) முழு உலகம் முழுவதும் அழிக்கப்பட்டது. அப்படியானால் அவருடைய இரக்கம் எங்கே இருந்தது? அது பேழைக்குள் வழங்கப்பட்டது.

தேவன் தம்முடைய இரக்கத்தினால், யாவருக்கும் பிரவேசிக்கக்கூடிய ஓர் பேழையை ஏற்படுத்தியிருந்தார். யார் வேண்டுமானாலும் அந்த பேழைக்குள் பிரவேசித்து வரவிருக்கும் வெள்ளத்திலிருந்து  இரக்கம் மற்றும் பாதுகாப்பைப் பெற்றிருக்கலாம். பிரச்சனை என்னவென்றால், ஏறக்குறைய எல்லா மக்களும் வரவிருக்கும் ஜலப்பிரளயத்தை ஒரு பொருட்டாகவே கருதவில்லை.. அவர்கள் நோவாவை பரிகசித்தது மாத்திரமல்ல, இப்படியொரு நியாயத்தீர்ப்பு வரும் என்றும் அவர்கள் நம்பவில்லை. ஆகையால், அவர்கள் ஜலப்பிரளயத்தில் மாண்டுபோனார்கள்.  ஆனாலும்,  அவர்கள் எல்லாரும் அந்த பேழைக்குள் பிரவேசித்திருந்தால் நியாயத்தீர்ப்பிலிருந்து தப்பியிருப்பார்கள்.

உயிருடன் இருந்தவர்கள் ஒரு உயர்ந்த மலைக்கு ஏறுவதன் மூலமோ அல்லது ஒரு பெரிய படகைக் கட்டுவதன் மூலமோ ஜலப்பிரளயத்தை தவிர்ப்போம் என்று நினைத்திருக்கலாம். ஆனால் அவர்கள் நியாயத்தீர்ப்பின் அளவையும் வல்லமையையும் முற்றிலும் குறைத்து மதிப்பிட்டனர். இந்த தீர்ப்புக்கு எதிராக இப்படிப்பட்ட ‘நல்யோசனைகள்’  சிறிதும் பயனளிக்கவில்லை;  அவர்களை முழுமையாக மூடக்கூடிய ஒன்று – பேழை – அவர்களுக்கு தேவைப்பட்டது.  அவர்கள் எல்லாரும் பிரம்மாண்டமான அந்த பேழை கட்டுப்படுவதை பார்த்தது, வரப்போகும் நியாயத்தீர்ப்பு மற்றும் கிடைக்கப்ப்பெறும் இரக்கத்திற்கான ஓர் தெளிவான அறிகுறியாக காணப்பட்டது. நோவாவின் (மனு) எடுத்துக்காட்டை நாம் கவனிக்கையில், அது இன்றும் நம்மிடம் அதே வழியில் பேசுகிறது. இரக்கம் என்பது தேவன் நியமித்துள்ள ஒர் ஏற்பாட்டின் மூலமாக ஏற்படுகிற்தே ஒழிய,  நம்முடைய நல் யோசனைகளினால் உண்டாவதன்று. 

நோவா என் தேவனுடைய இரக்கத்தை கண்டுகொண்டான்? பரிசுத்த வேதாகம் பல முறை பின் வரும் வாக்கியத்தை திரும்ப திரும்ப குறிப்பிடுகிறதை நீங்கள் கவனிக்கலாம்

தேவன் தனக்குக் கட்டளையிட்டபடியெல்லாம் அவன் செய்து முடித்தான்.

நான் எதை புரிந்துகொள்கிறேனோ அல்லது விரும்புகிறேனோ அல்லது ஒப்புக்கொள்கிறேனோ அதனையே செய்ய முற்படுகிறேன். வரவிருக்கும் வெள்ளம் பற்றிய எச்சரிக்கை மற்றும் நிலத்தில் இவ்வளவு பெரிய பேழையை கட்ட வேண்டும் என்ற கட்டளை குறித்து நோவாவின் மனதில் பல கேள்விகள் இருந்திருக்க வேண்டும்.  நோவா நல்லவனும் நீதியை தேடுகின்றன மனிதனாகவும் இருந்ததால்  தான் ஏன் இந்தை பேழையை கட்டும் பணியில் ஈடுபடவேண்டும் என்று எண்ணியிருக்கலாம். ஆனால் நோவா – ஏதோ அவனுக்கு புரிந்த விஷயத்தை மட்டுமே செய்வேன், செளகரியமாய் இருக்கும் காரியத்தை மட்டுமே செய்வேன் அல்லது தனக்கு சரி என்று பட்ட காரியத்தை மட்டுமே செய்வேன் என்று இராமல்  –    தேவன் தனக்கு கட்டளையிட்டபடியெல்லாம் அவன் செய்து முடித்தான் –  நாம் பின்பற்றக்கூடிய சிறந்த ஒரு எடுத்துக்காட்டு இது.

இரட்சிப்பின் வாசல்

நோவாவுக்குப் பிறகு, அவருடைய குடும்பத்தாரும் விலங்குகளும் பேழையில் நுழைந்தார்கள் என்று வேதாகமம் சொல்கிறது.

கர்த்தர் கதவை அடைத்தார்.

ஆதியாகமம் 7:16

பேழைக்குள் பிரவேசிக்கக்கூடிய வாசலை கட்டுப்படுத்தி செயல்படுத்துபவர் தேவன் மட்டுமே – நோவா அன்று. நியாயத்தீர்ப்பு வெளிப்படு நீர்மட்டம் உயர்ந்தபோது, வெளியே இருந்தவர்கள் பேழையின் வாசற்கதவை எவ்வளவேனும் தட்டினாலும், நோவாவினால் அதை திறக்க முடியவில்லை. தேவன் ஒருவரே அதை கட்டுப்படுத்தினார். ஆனால் அதே சமயம், உள்ளே இருப்பவர்கள் நம்பிக்கையுடன் இளைப்பாறமுடியும். ஏனென்றால், தேவன் வாசலை கட்டுப்படுத்தியதால் எப்பேர்ப்பட்ட காற்றானாலும், அலைகளானாலும் அதைத் திறக்கமுடியாது.  தேவனுடைய பாதுகாவல் மற்றும் இரக்கத்தின் கடவுளின் கவனிப்பு மற்றும் கருணையின் வாசலில் அவர்கள் பாதுகாப்பாக இருந்தனர்.

கடவுள் மாறாததால் இது இன்றும் நமக்கு பொருந்தும். வரவிருக்கும் மற்றொரு தீர்ப்பு இருப்பதாக வேதாகமம் எச்சரிக்கிறது – இது நெருப்பால் – ஆனால் நோவாவின் அடையாளம் அவருடைய நியாயத்தீர்ப்போடு அவர் கருணையும் அளிக்கிறது என்பதை நமக்கு உறுதியளிக்கிறது. நம்முடைய தேவையை பூர்த்திசெய்து நமக்கு கருணை தரும் ஒரே கதவுடன்கூடிய  ‘பேழையை’ தேட வேண்டும்.

மீண்டும் பலிசெலுத்துதல்

வேதாகமம் நோவாவை பற்றி சொல்கிறது:

அப்பொழுது நோவா கர்த்தருக்கு ஒரு பலிபீடம் கட்டி, சுத்தமான சகல மிருகங்களிலும், சுத்தமான சகல பறவைகளிலும் சிலவற்றைத் தெரிந்துக்கொண்டு, அவைகளைப் பலிபீடத்தின்மேல் தகனபலிகளாகப் பலியிட்டான்

ஆதியாகமம் 8:20

இது புருசசுக்தாவின் பலி மாதிரியுடன் பொருந்துகிறது. புருஷா பலியாக செலுத்தப்படுவார் என்பதை நோவா (அல்லது மனு) ஏற்கனவே அறிந்திருந்ததுபோல்,  தேவன் தாமே அதை செய்வார் என்ற நம்பிக்கையை வெளிப்படுத்தும் விதத்தில்,  வரப்போகும் பலியின் நிழற்படத்தைப் போல் அவர் மிருக பலி செலுத்தினார். உண்மையில், இந்த பலிக்குப் பிறகு தேவன் ‘நோவாவையும் அவருடைய குமாரரையும்  ஆசீர்வதித்தார்’ (ஆதியாகமம் 9: 1) மற்றும் ‘நோவாவோடு ஒரு உடன்படிக்கை செய்தார்’ (ஆதியாகமம் 9: 8). அது என்னவன்றால்,  இனி ஒருபோதும் ஜலத்தினால் உலகத்தை நியாயந்தீர்க்கமாட்டேன் என்பதே அது. ஆகவே, நோவாவால் ஒரு மிருகத்தின் பலி அவரது வழிபாட்டில் முக்கியமானது என்று தெரிகிறது.

மறுபிறப்பு – பிரமாணத்தின் மூலமா அல்லது…

வேத பாரம்பரியத்தின் படி, ஒருவருடைய நிறம் / சாதியின் அடிப்படியில் வரையறுக்கும் முறையான மனுஸ்மிருதியின்  மூலாதாரமாக மனு காணப்படுகிறது. பிறக்கும்போதே, எல்லா மனிதர்களும் சூத்திரர்கள் அல்லது வேலைக்காரர்களாக பிறப்பதால்,  இந்த அடிமைத்தனத்திலிருந்து தப்பிக்க நமக்கு இரண்டாவது பிறப்பு அல்லது புதுபிறப்பு தேவை என்று யஜுர்வேதம் கூறுகிறது. மனுஸ்மிருதி சர்ச்சைக்குரிய ஒன்று. ஸ்மிருதியை குறித்த வெவ்வேறு கருத்துப்பார்வைகள் அதில் சொல்லப்பட்டுள்ளது.  இந்த விவரங்கள் அனைத்தும் ஆய்ந்தறிவது நம்முடைய எல்லைகளுக்கு அப்பாற்பட்டது.  இருப்பினும் நாம் ஆராயவேண்டியது என்னவென்றால் பரிசுத்த வேதாகமத்தில்,  நோவா / மனுவின் வழியில் வந்த செமிடிக் இன மக்கள் தூய்மை மற்றும் சுத்திகரிப்பை பெறுவதற்கு இரண்டு வழிகளை பெற்றுக்கொண்டார்கள். ஒரு வழி சுத்திகரிப்பு, சடங்காச்சார கழுவுதல் மற்றும் பலிகளை உள்ளடங்கிய ஓர் பிரமாணம் – மனுஸ்மிருதியை போன்றது.  இன்னொரு வழி விளங்கிடமுடியா மேன்மையான வழியாக இருந்தது. அதில், மறுபிறப்பை அடையும் முன் ஓர் மரணம் உண்டாகவேண்டும். இயேசுவும் இதைப் பற்றி கற்பித்தார். அவர் தனது நாளில் ஒரு கற்றறிந்த அறிஞரிடம் கூறினார்

இயேசு அவனுக்கு பிரதியுத்தரமாக: ஒருவன் மறுபடியும் பிறவாவிட்டால் தேவனுடைய ராஜ்யத்தைக் காணமாட்டான் என்று மெய்யாகவே உனக்குச் சொல்லுகிறேன் என்றார்.

யோவான்3:3

இதைப் பற்றி மேலும் வரும் நாட்களில் வரும் கட்டுரைகளில் பார்ப்போம். ஆனால் வேதாகமத்திற்கும் சமஸ்கிருத வேதங்களுக்கும் இடையில் ஏன் இத்தகைய ஒற்றுமைகள் உள்ளன என்பதை அடுத்து ஆராய்வோம்.

 ஆதியில் உண்டாக்கப்பட்ட நிலையிலிருந்து எப்படி  மனுகுலம் விழுந்தது என்பதை நாம் பார்த்தோம்.. ஆனால் வேதாகமம் (வேத புஸ்தகம்) ஆரம்பத்தில் இருந்தே தேவன் வைத்திருந்த ஒரு திட்டத்துடன் தொடர்கிறது. இந்தத் திட்டம் அப்போது வழங்கப்பட்ட ஒரு வாக்குத்தத்தத்தை மையமாகக் கொண்டது, அதே திட்டம் புருசசுக்தாவில் எதிரொலிக்கிறது.

வேதாகமம் – உண்மையில் ஓர் நூலகம்

இந்த வாக்குத்தத்தத்தின் முக்கியத்துவத்தைப் பாராட்ட நாம் வேதாகமத்தைப் பற்றிய சில அடிப்படை உண்மைகளை அறிந்து கொள்ள வேண்டும். இது ஒரு நூல் என்றாலும், அதை நாம் அப்படி நினைத்தாலும், அதை ஒரு நடமாடும் நூலகமாக நினைப்பது மிகவும் துல்லியமானது. ஏனென்றால், இது 1500 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக ஒரு குறிப்பிட்ட கால இடைவெளியில் பலவிதமான எழுத்தாளர்களால் எழுதப்பட்ட நூல்களின் தொகுப்பாகும். இன்று இந்த நூல்கள் வேதாகமம் என்ற ஒரு தொகுதியாக பிணைக்கப்பட்டுள்ளன. இந்த உண்மை மட்டுமே வேதாகமத்தை உலகின் பெரிய நூல்களில் ரிக் வேதங்களைப் போல தனித்துவமாக்குகிறது. மாறுபட்ட படைப்புரிமைக்கு கூடுதலாக, வேதாகமத்தின் வெவ்வேறு நூல்கள் அறிக்கைகள், அறிவிப்புகள் மற்றும் கணிப்புகளை பிற்கால எழுத்தாளர்கள் பின்பற்றுகின்றனர். வேதாகமம் ஒரு எழுத்தாளரால் எழுதப்பட்டிருந்தால் அல்லது ஒருவருக்கொருவர் தெரிந்த ஆசிரியர்களின் குழுவால் எழுதப்பட்டிருந்தால், அது குறிப்பிடத்தக்கதாக இருக்காது. ஆனால் வேதாகமத்தின் ஆசிரியர்கள் நூற்றுக்கணக்கான மற்றும் ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளால் பிரிக்கப்பட்டுள்ளனர், வெவ்வேறு நாகரீகங்கள், மொழிகள், சமூக அடுக்கு மற்றும் இலக்கிய வகைகளில் எழுதுகிறார்கள் – ஆயினும் அவற்றின் செய்திகளும் கணிப்புகளும் பிற்கால எழுத்தாளர்களால் மேலும் விருத்தியாக்கப்படுகின்றன அல்லது வேதாகமத்திற்கு வெளியில் சரிபார்க்கப்பட்ட வரலாற்றின் உண்மைகள் மூலம் நிறைவேற்றப்படுகின்றன. இது வேதாகமத்தை முற்றிலும் வேறுபட்ட மட்டத்தில் தனித்துவமாக்குகிறது – மேலும் அதன் செய்தியைப் புரிந்துகொள்ள நாம் ஊக்குவிக்கப்படுகிறோம். பழைய ஏற்பாட்டு நூல்களின் (இயேசுவுக்கு முந்தைய நூல்கள்) தற்போதுள்ள வேதாகம கையெழுத்துப் பிரதிகள் கிமு 200 க்கு முற்பட்டவை, எனவே வேதாகமத்தின் அடித்தளம் உலகின் பிற பண்டைய நூல்களை விட சிறந்தது.

தோட்டத்தில் மோட்சத்தின் வாக்குத்தத்தம்

வேதாகமத்தில் ஆதியாகமம் புத்தகத்தின் ஆரம்பத்தில் மனிதனின் படைப்பு மற்றும் வீழ்ச்சியை ப்ற்றி பார்க்க முடிகிறது. இன்னும் முன்னோக்கி பார்க்கும் போது ஆரம்பத்தை பற்றி படிக்கும் போதே முடிவை பற்றிய கண்ணோட்டதையும் பெற முடிகிறது.   தேவன் தனது சத்துருவான சாத்தானை எதிர்கொள்ளும்போது, ஒரு சர்ப்பத்தின் வடிவத்தில் இருந்த தீமையின் உருவம், மற்றும் சாத்தான் மனித வீழ்ச்சியைக் கொண்டுவந்தபின் அவனிடம் ஒரு புதிரில் பேசும்போது ஒரு வாக்குத்த்ததத்தை இங்கே காண்கிறோம்:

“… நான் (தேவன்) உனக்கும் (சாத்தானுக்கும்) ஸ்திரிக்கும், உன் வித்துக்கும் அவள் வித்துக்கும் பகை உண்டாக்குவேன். அவர் உன் தலையை நசுக்குவார், நீ அவரது குதிங்காலை நசுக்குவாய். ”

ஆதியாகமம் 3:15

இதை கவனமாகப் படித்தால், ஐந்து வெவ்வேறு நபர்களை குறிப்பிடப்பட்டிருப்பதையும், அது தீர்க்கதரிசன பார்வையோடு எதிர்காலத்தை நோக்குகிறதையும் பார்க்கலாம் (உண்டாக்குவேன், நசுக்குவார், நசுக்கும்வார் என்கிற வார்த்தைகளை எதிர்காலத்தை குறிக்கிறது). அந்த நபர்கள் பின்வறுமாறு.

1. தேவன் / பிரஜாபதி

2. சாத்தான் / சர்ப்பம்

3. ஸ்திரி

4. ஸ்திரியின் வித்து

5. சாத்தானின் வித்து

எதிர்காலத்தில் இந்த நபர்கள் ஒருவருக்கொருவர் எவ்வாறு தொடர்பு கொள்ளுவார்கள் என்பதை கீழே காணப்படும்   படப் புதிர் கணிக்கிறது

சாத்தான் மற்றும் ஸ்திரிக்கும் தனித்தனியே ஒரு “வித்து” உண்டாகும்படி தேவன் ஏற்பாடு செய்வார். இந்த வித்துகளுக்கு இடையேயும், ஸ்திரிக்கும் சாத்தானுக்கும் இடையிலும் ஒரு ‘பகை’ அல்லது  வெறுப்பு காணப்படும். சாத்தான் ஸ்திரியினுடைய வித்தின் ‘குதிங்காலை தாக்குவான்’, அதே போல், ஸ்திரியினுடைய வித்து சாத்தானின் ‘தலையை நசுக்கும்’.

வித்தின் பொருளை  ஊகித்து உணர்தல் – ‘அவர்‘ யார்?

இதுவரையில் நாம் மூலவாக்கியங்களை இருக்கிற வண்ணமாக கவனித்தோம்.  இப்போதும் இதன் உண்மையான பொருளை பகுத்தறிந்து உணர முயலுவோம். ஏனெனில் பெண்ணின் ‘வித்து’ என்கையில்  ‘அவன்’ மற்றும் ‘அவருடைய’ என்ற வார்த்தைகளை பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளது. இந்த வார்த்தைகள் ஒரு ஆண் – ஒரு புருஷனை குறிப்பிடுகிறது என்பதை நாம் அறிவோம்.  இதன் அடிப்படையில் நாம் சில  பொதுவான விளக்கங்களை புறக்கணித்திடலாம்.   அதாவது  ‘அவன்’ என்ற வித்து ஒரு ‘அவள்’ அன்று, ஆகையால், இது ஒரு பெண்ணாக இருக்க முடியாது.  ‘அவர்’  என்ற வித்து  நாம் பொதுவாக எண்ணுவதுபோல் ‘அவர்கள்’  என்பது ஒரு மக்கள் குழு, ஓர் இனம், ஓர் அணி அல்லது ஒரு தேசத்தையும் குறிப்பிடவில்லை. பல்வேறு காலகட்டத்தில், பல விதங்களில் மக்கள் ஒரு ‘அவர்கள்’  அதாவது ஒரு ‘மக்கள் கூட்டம்’ தான் இதற்கு பதில் என்று கருதினர். ஆனால் ‘அவர்’ என்ற அந்த வித்து, ஒரு தேசத்தையோ அல்லது இந்துக்கள், புத்தர்கள், கிறிஸ்தவர்கள், இஸ்லாமியர்கள் என்ற ஒரு மதத்தை சேர்ந்தவர்களையோ, அல்லது  அது ஒரு சாதியினரையும் குறிப்பிடவில்லை.   ‘அவன்’  எனும் வித்தானது ‘அதுவாகாது’ (வித்து ஒரு நபரை குறிப்பிடுகிறது). இதன் மூலம் வித்து என்பது  ஒரு குறிப்பிட்ட தத்துவம், போதனை, தொழில்நுட்பம், அரசியல் அமைப்பு அல்லது மதத்தை குறிப்பிடவில்லை என்பதை நமக்கு தெளிவாக்குகிறது.  இன்றைக்கும் உலகத்தின் காரியங்களுக்கு ஒரு தீர்வை கண்டுபிடிக்க  ‘அது’ எனும் பெயர்பெற்ற இக்காரியங்களே  நம்முடைய விருப்பத் தேர்வாக இருந்துள்ளது, இருக்கவும் செய்கிறது.  இப்படிப்பட்டவைகளின் உதவியோடு நாம் நம்முடைய காரியங்களை சரிபடுத்திடலான் என்றே நினைக்கிறோம்.  ஆகையால், நூற்றாண்டு காலமாய் தலைசிறந்த  சிந்தனையாளர்கள் புதுமையான அரசியல் அமைப்புகள், கல்வி முறைகள், தொழில்நுட்பங்கள், மதங்கள் தான் இதற்கு தீர்வு என்று வாதாடி வந்துள்ளனர். ஆனால் இந்த வாக்குறுதியோ முற்றிலும் வேறொரு திசையை நமக்கு சுட்டிக்காட்டுகிறது. தேவனின் மனதில் வேறு ஏதோ இருந்தது – ஒரு ‘அவர்’. இந்த ‘அவர்’ சர்பத்தின் தலையை நசுக்குவார்.

மேலும், இங்கே சொல்லப்படாத சுவாரஸ்யமான அம்சம் ஒன்றுண்டு. தேவன் ஸ்திரியானவளுக்கு ஒரு வித்தை வாக்குரைத்ததுபோல் ஒரு புருஷனுக்கு வாக்குரைக்கவில்லை.  வேதாகமம் மற்றும் பண்டைய உலகின் வரலாற்று முழுவதிலும், தகப்பன் வழியில் வரும் மகன்களுக்கு தான் முக்கியத்துவம் கொடுக்கப்பட்டுள்ளதால், இது ஒரு அசாதாரணமான காரியமாய் படுகிறது.  ஆனாலும் இந்த விஷயத்தில் ஒரு புருஷனிடமிருந்து தோன்றும் ஒரு வித்தை (ஒரு ‘அவன்’) குறித்த வாக்குறுதி இல்லை. ஒரு புருஷனைக் குறிப்பிடாமல், ஸ்திரியினிடமிருந்து ஒரு வித்து வரும் என்று மட்டுமே அது கூறுகிறது.

சரித்திரமானாலும் சரி, இதிகாசங்களானாலும் சரி, பூமியில் வாழ்ந்தவர்களில் உடல்ரீதியான தந்தையின்றி தாயை மட்டுமே கொண்டவர் ஒருவர் மட்டுமே. இவர் தான் இயேசு (ஈஷு சத்சங்).  இவரை பற்றி தான் புதிய ஏற்பாடு ( இந்த வாக்குறுதி கொடுக்கப்பட்ட ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளுக்கு பிறகு)  ஒரு கன்னியின் வயிற்றில் பிறந்தவர் என்று அறிவிக்கிறது – அதாவது  ஒரு தாய் உண்டு, மனிதஉருவிலான ஒரு தகப்பன் இல்லை. இந்த புதிரில் காலத்தின் தோற்றத்திலேயே  முன்நிழலாக காணப்படும் இவர் இயேசுதானோ?  வித்து ‘அவளோ’ அல்லது ‘அதுவோ’ அல்லது   ‘அவர்களோ’ அன்று அது ‘அவன்’ தான் எனும் நம்முடைய  கருத்தோடு பொருந்தக்கூடிய ஒன்றாக உள்ளது.  இந்த பார்வையில் நாம் பார்க்கும்போது புதிரின் சில துண்டுகள் அதனதன் இடத்தில் அமைவதை காணமுடியும்.

‘அவரது குதிகால் நசுக்கபடுகிறது எப்படி’ ??

சாத்தான் / சர்ப்பம் ‘அவரது குதிங்காலை’ நசுக்குவான் என்பதன் அர்த்தம் என்ன? ஆப்பிரிக்காவின் காடுகளில் நான் வேலை செய்யும் வரை இது எனக்கு புரியவில்லை. ஈரப்பதமான வெப்பத்தில் கூட நாங்கள் தடிமனான ரப்பர் பூட்ஸை அணிய வேண்டியிருந்தது – ஏனென்றால் அங்குள்ள சர்ப்பங்கள் நீளமான புல்வெளியில் பகிடக்கும். அவைகள் உங்கள் பாதத்தை – அதாவது உங்கள் குதிங்காலை – கடித்து உங்களைக் கொன்றுபோடு.  என் முதல் நாளில் ஒரு சர்ப்பத்தை மிதித்துவிட்டேன் என்று சொல்லமுடியும். ஒருவேளை அது என்னை கடித்திருந்தால் நாம் அப்பொழுதே செத்திருப்பேன். அந்த சம்பவத்திற்கு பின், இந்த புதிரின்  விடை எனக்கு  கிடைத்தது.  இந்த “அவர்”   சர்ப்பத்தை அழிப்பார் (“உன் தலையை நசுக்குவார்”).   ஆனால்  அதற்கு அவர் செலுத்த வேண்டிய விலைக்கிரயம், அவர் கொல்லப்படவேண்டும் என்பதே (“அவர் குதிங்கால் தாக்கப்படுதல்’). இது இயேசுவின் பலியினால் உண்டான  வெற்றியின் முன்நிழலாக அமைகிறது

சர்ப்பத்தின் வித்து?

சாத்தானின் வித்து என்று அழைக்கப்படும் இந்த இன்னொரு பகைவான் யார். அதன் மூலத்தை  முழுமையாக கண்டறியும் இடம் நமக்கு இங்கே இல்லாவிட்டாலும்,  பிந்தைய நூல்கள் வரவிருக்கும் ஒருவரைக் குறித்து பேசுகின்றன. இந்த பதவிளக்கத்தை கவனியுங்கள்:

அன்றியும், சகோதரரே, நம்முடைய கர்த்தராகிய இயேசுகிறிஸ்துவின் வருகையையும், நாம் அவரிடத்திலே சேர்க்கப்படுவதையுங்குறித்து, நாங்கள் உங்களை வேண்டிக்கொள்ளுகிறது என்னவென்றால், ஒரு ஆவியினாலாவது, வார்த்தையினாலாவது, எங்களிடத்திலிருந்து வந்ததாய்த் தோன்றுகிற ஒரு நிருபத்தினாலாவது, கிறிஸ்துவினுடைய நாள் சமீபமாயிருக்கிறதாகச் சொல்லப்பட்டால், உடனே சஞ்சலப்படாமலும் கலங்காமலும் இருங்கள். எவ்விதத்தினாலும் ஒருவனும் உங்களை மோசம்போக்காதபடிக்கு எச்சரிக்கையாயிருங்கள்; ஏனெனில் விசுவாச துரோகம் முந்தி நேரிட்டு, கேட்டின் மகனாகிய பாவமனுஷன் வெளிப்பட்டாலொழிய, அந்த நாள் வராது. அவன் எதிர்த்துநிற்கிறவனாயும், தேவன் என்னப்படுவதெதுவோ, ஆராதிக்கப்படுவதெதுவோ, அவையெல்லாவற்றிற்கும் மேலாகத் தன்னை உயர்த்துகிறவனாயும், தேவனுடைய ஆலயத்தில் தேவன்போல உட்கார்ந்து, தன்னைத்தான் தேவனென்று காண்பிக்கிறவனாயும் இருப்பான்.. (2 தெசலோனிக்கேயர் 2: 1-4; கிரேக்கத்தில் பவுல் எழுதியது கி.பி 50)

இந்த பிந்தைய நூல்கள் ஸ்திரியின் வித்திற்கும் சாத்தானின் வித்திற்கும் இடையே நடக்கக்கூடிய ஒரு மோதலைக் குறித்து வெளிப்படையாக பேசுகின்றன. ஆனால் இது முதன்முதலில், மனித வரலாற்றின் தொடக்கத்தில், வெற்றிடத்தில் விவரங்கள் நிரப்பப்படாத நிலையில், ஆதியாகம வாக்குத்தத்தத்தில்   ஒரு கருமுட்டை வடிவில் இருந்தது. ஆகவே சரித்திரத்தின் கடைசி மணித்துளிகள், சாத்தானுக்கும் தேவனுக்கும் இடையிலான இறுதி மோதல், முற்காலத்தில் எழுதப்பட்ட ஒரு நூலில் முன்னறிவிக்கப்பட்டுள்ளது.

முன்னதாக புருசசுக்தா என்ற பழங்கால பாடலின் வழியாக பயணித்தோம். இந்த பாடல்  ஒரு பூரண மனிதன் – புருசா – ஒரு மனிதனின் வருகையை முன்னறிவிப்பதையும், இவர் ‘மனித வல்லமையினால் வருபவர் அல்ல’. என்பதையும் கவனித்தோம்.  இந்த மனிதனும் பலியாக கொடுக்கப்படுவான். உண்மையில் இது காலத்தின் தோற்றத்திலேயே, தேவனின் சிந்தை மற்றும் உள்ளத்தில் முன்தீர்மானிக்கப்பட்ட ஒன்றாக உள்ளதை என்பதை கண்டோம். இந்த இரண்டு நூல்களும் ஒரே நபரைப் பற்றி பேசுகிறதா? அப்படிதான் என்று நான் நம்புகிறேன். புருசசுக்தாவும் ஆதியாகம வாக்குத்தத்தமும் ஒரே நிகழ்வை நினைப்பூட்டுன்றன –  பலியாக ஒரு மனிதன் கொடுக்கப்படுவதற்கு ஒருநாளில் பூமியில் தானே மனித உருவில் அவதரிப்பது. அந்த மனிதர் பலியாக கொடுக்கப்படுவார் –  இது எல்லா மக்களின், எலல மதத்தினருக்கும் உலகளாவிய தேவை.  மனிதர்களுக்கும் அவர்களின் மதம் எதுவாக இருந்தாலும் எலல மனிதருக்கும் ஓர் உலகளாவிய தேவை.  ஆனால் இந்த வாக்குத்தத்தம் மட்டுமே – ரிக் வேதத்திற்கும் வேதகமத்திற்கும் உள்ள ஒரே ஒற்றுமை இது நான் என்று நாம் சொல்லமுடியாது.  மனிதவரலாற்றின் ஆரம்பத்தை இவர்கள் நமக்கு பதிவுசெயகின்றபடியால், இத்தோடு சம்பந்தப்படக்கூடிய மற்ற நிகழ்வுகளையும் இணைந்து பதிவிடுகிறார்கள். இதனை நாம் அடுத்ததாக பார்க்கபோகிறோம்.

நாம் கடைசியாக பார்த்தது  என்னவெனில் வேத புஸ்தகம் (வேதாகமம்) எப்படி நாம் சிருஷ்டிக்கப்பட்ட  தேவனுடைய மூல ரூபத்திலிருந்து கெட்டுப்போனோம் என்பதை நமக்கு எடுத்துக்கூறுகிறது.  இந்த காரியத்தை இன்னும் தெளிவாக பார்க்க உதவிசெய்த ஒரு படம்  சிறுதேவதைகள் (எல்ஃப்ஸ்) என்ற நிலையிலிருந்து மாறின பூமியின் நடுவில் இருக்கும் ஓர்க்ஸ்   ஆனால், இது எப்படி நடந்தது? 

பாவத்தின் தோற்றம்

பரிசுத்த வேதாகமத்தின் ஆதியாகமம் என்ற புத்தகத்தில் இது பதிவிடப்பட்டுள்ளது.  தேவனுடைய ரூபத்தின்படி உண்டாக்கப்பட்ட முதல் மனிதபிறவிகள் சோதிக்கப்பட்டனர்.   சர்பத்துடன்  உண்டான ஒரு சம்பாஷனையை அது பதிவுசெய்கிறது. உலகமெங்கிலும் சர்ப்பம் சாத்தானாக அறியப்படுகிறான் – தேவனுக்கு விரோதமான ஒரு ஆவிக்குரிய எதிரி.   வேதாகமம் முழுவதும் பிசாசானவன்  வேறொரு நபரின் மூலம் பேசி நம்மை சோதிக்கிறான். இந்த சம்பவத்தில் அவன் சர்பத்தை கொண்டு பேசினான்.  இது இப்படியாக பதிவுசெய்யப்பட்டுள்ளது.    

 தேவனாகிய கர்த்தரால் படைக்கப்பட்ட விலங்குகளிலேயே பாம்பானது மிகவும் தந்திர குணமுள்ளதாயிருந்தது. அது அவளிடம், “பெண்ணே! தேவன் உங்களிடம் இத்தோட்டத்தில் உள்ள மரத்தின் பழங்களை உண்ணக்கூடாது என்று உண்மையில் கூறினாரா?” என்று கேட்டது.

² அந்தப் பெண்ணும் பாம்புக்கு, “இல்லை! தேவன் அவ்வாறு சொல்லவில்லை. நாங்கள் இத்தோட்டத்தில் எல்லா மரங்களின் கனிகளையும் உண்ணலாம். ³ ஆனால் ‘இத்தோட்டத்தின் நடுவிலுள்ள மரத்தின் கனியை உண்ணக் கூடாது. அம்மரத்தைத் தொடவும் கூடாது. இதை மீறினால் மரணமடைவீர்கள்’ என்று சொல்லியிருக்கிறார்” எனப் பதில் சொன்னாள்.

⁴ ஆனால் பாம்போ அவளிடம், “நீங்கள் மரிக்கமாட்டீர்கள். ⁵ தேவனுக்குத் தெரியும், நீங்கள் அதன் கனியை உண்டால் உங்கள் கண்கள் திறக்கப்படும், நன்மை தீமை பற்றிய அறிவைப் பெறுவீர்கள். நீங்களும் தேவனைப்போன்று ஆவீர்கள்” என்றது.

⁶ அந்தப் பெண் அந்த மரம் அழகாக இருப்பதைக் கண்டாள். அதன் கனியும் உண்பதற்கு ஏற்றதாக இருப்பதை அறிந்தாள். அப்பழம் தன்னை அறிவாளியாக்கும் என்பதை எண்ணி அவள் பரவசமடைந்தாள். எனவே அவள் அம்மரத்தின் கனியை எடுத்து உண்டதுடன், அவள் தன் கணவனுக்கும் அதைக் கொடுத்தாள். அவனும் அதை உண்டான்.

ஆதியாகமம் 3:1-6

அவர்களுடைய தெரிவின் வேரில் இருந்த சோதனை என்னவென்றால்,  அவர்கள் “தேவனை போல் மாறுவார்கள்”. என்பதே. இந்த கட்டம் வரையில் அவர்கள் தேவனை எல்லாவற்றிற்காகவும் நம்பி, அவருடைய வார்த்தையின்படியே எல்லாவற்றையும் எடுத்துக்கொண்டார்கள்.  ஆனால் இப்பொழுதோ, சகலத்தையும் பின்னாக விட்டு,  தங்களையே நம்பி தங்களுடைய வார்த்தையை எல்லாவற்றிற்கும் எடுத்து “தேவனைப் போல்” மாறக்கூடிய ஒரு தெரிந்தெடுத்தல் அவர்களுக்கு உண்டானது.  அவர்கள் தங்களுக்கு தாங்களே தேவர்களாகவும், தங்களுடைய கப்பலுக்கு தாங்களே மாலுமிகளாகவும்,  தங்களுடைய முடிவுக்கு தாங்களே அதிகாரிகளாகவும், சுயாட்சி உடையவர்களும், தங்களுக்கு மட்டுமே பதிலளிக்ககூடியவர்களாகவும் இருப்பர்.

தேவனுக்கு விரோதமாக அவர்கள் செயல்பட்ட காரணத்தினால், அவர்களுக்குள் இருந்த ஒரு காரியம மாறிற்று.   இந்த பகுதி நமக்கு திரும்ப சொல்லுவது போல்,  அவர்கள் வெட்கத்தை உணர்ந்தார்கள், அதனை மூட விரும்பினார்கள்.  சொல்லப்போனால், அவனுடைய கீழ்ப்படியாமையை தேவன் விசாரித்தபோது,  ஆதாம் ஏவாளை (எவாளை படைத்தை தேவனையும்) குற்றம்சாட்டினான்.    அவள் தன் பங்கிற்கு சர்ப்பத்தை குற்றம்சாட்டினாள்.  பொறுப்பை ஒருவரும் ஏற்கவில்லை.

ஆதாமின் மீறுதலினால் உண்டான விளைவுகள்

அதே உள்ளான சுபாவத்தை நாம் சுதந்தரித்த காரணத்தினால்,  அந்த நாளில் ஆரம்பித்த காரியம் இன்று வரையில் தொடருகிறது.  அதனால் தான் நாம் ஆதாமை போல்  நடந்துகொள்கிறோம் – அவனுடைய சுபாவத்தை சுதந்தரித்த காரணத்தினால்.  சிலர் வேதத்தை தவறாக புரிந்துகொண்டு ஆதாமின் மீறுதலுக்காக நாம் பழிசொல்லப்படுகிறோம்.   உண்மையில், குற்றம்சாட்டப்பட்ட நபர் ஆதாம் மட்டுமே. ஆனாலும், நாம் அவன் செய்த பாவத்தினால் உண்டான பின்விளைவுகளில்  வாழ்கிறோம்.  அதனை நாம் சந்ததியின் பின்னணியில் சிந்திக்கலாம்.  பிள்ளைகள் பெற்றோரின் – நல்லதும் கெட்டதுமான –  குணாதிசயங்களை, அவர்களுடைய மரபணுக்களை சுதந்தரிக்கிறார்கள்.  ஆதாமின் இந்த கீழ்ப்படியாமையின் குணத்தை நாம் உள்ளான ரீதியில், அதனைக் குறித்த உணர்வு இல்லாமலேயே சுதந்தரித்துள்ளோம்.  ஆனாலும் நாம் வேண்டுமென்றே அவர் தொடங்கின இந்த எழுச்சியை தொடருகிறோம். நாம் உலகத்தின் தேவனாக இருக்க ஒருவேளை விரும்பாது போகலாம்.  நம்முடைய சொந்த சூழ்நிலைகளில் நாமே நம்முடைய தெய்வங்களாக, தெய்வத்தை சாராதவர்களாக இருக்க விரும்புகிறோம்..

பாவத்தின் விளைவுகள் இன்று மிகவும் வெளியரங்கமாக உள்ளது

இதுவே நாம் மிக சாதரணமாக எடுத்துக்கொள்ளும் மனித வாழ்க்கையின் மிகுதியை நமக்கு காண்பிக்கிறது.   இந்த ஒரு காரணத்திற்காகவே மக்களுக்கு தங்கள் கதவுகளுக்கு பூட்டும், காவல்துறையின் உதவியும், வழக்கறிஞர்கள் மற்றும் வங்கி சேவைகளுக்கு இரகசிய எண் பூட்டு வசதி எல்லாம் அவசியப்படுகிறது.  ஏனெனில், நம்முடைய இயல் நிலையில் நாம் ஒருவரிடமிருந்து ஒருவர் திருடுகிறோம். இதன் நிமித்தமாகவே சாம்ராஜ்யங்களும் சமுதாயங்களும் ஒரு கட்டத்தில் சிதைவையும், சீரழிவையும் சந்திக்கின்றன – காரணம் என்னவெனில், இந்த சாம்ராஜ்யத்தில் உள்ள குடிமக்கள் யாவருக்குள்ளும் சிதைந்துபோகும் பழக்கம் உண்டு. ஆதலால் தான், எல்லாவிதமான அரசாங்கம் மற்றும் பொருளாதார முறைமைகளை எல்லாம் முயற்சிசெய்த பிறகு, அதில் சில மற்றவைகளை காட்டிலும் சிறப்பாக செயல்பட்டாலும்,  ஒவ்வொரு அரசியம் மற்றும் பொருளாதார முறைமையும் ஒரு குறிபிட்ட கட்டத்தில் தானாக இடிந்துவிழும்.  ஏனெனில் இந்த சித்தாந்தங்களை கடைபிடித்து  வாழும் மக்களுக்குள் இருக்கும் சில பழ்க்கவழக்கங்கள் ஒட்டுமொத்த முறைமையை கீழே தள்ள்ககூடிய ஒன்று.  ஆகையினால் தான், நம்முடைய தலைமுறை, இதுவரையில் இல்லாத அளவுக்கு மிகவும் படித்த ஒன்றாக இருந்தாலும்கூட , நமக்கு இன்னும் இந்த பிரச்சனைகள் உண்டு.  காரணம் என்னவெனில், இது நம்முடைய கல்வியின் அளவை காட்டிலும் மேலும் ஆழமாக செல்லுவதால்.  இந்த ஒரு காரணத்தினாலேயே, பிரதாசன மந்திரத்தின் ஜெபத்தோடுகூட  நம்மை நாமே அதிகமாய் அடையாளப் படுத்துகிறோம் – காரணம் அது நம்மை நன்றாக விளக்குகிறது.

பாவம் – இலக்கை தவறுவது

இதனால் தான் எந்த ஒரு மதமும் சமுதாயத்தை குறித்த எந்த ஒரு தரிசனத்தையும் முழுவதுமாக கொண்டுவரவில்லை – நாத்திகர்கள் உட்பட (ஸ்டாலினின் ஐக்கிய சோவியத், மாவோவின் சீனா, போல் போட்டின் கம்போடியா) -ஏனென்றால் நாம் யாராக இருக்கிறோமோ? அதனை குறித்த ஒரு காரியமே நம்முடைய தரிசனத்தை தவறவிட செய்கிறது.  சொல்லப்போனால்,  ‘தவறுதல்’ என்ற அந்த வார்தை நம்முடைய சூழ்நிலையை விவரிக்கிறது.  வேதவசனம் ஒன்று இந்த காரியத்தை இன்னும் தெளிவாக புரிந்துகொள்ள உதவிடும்.  அது சொல்லுவது என்ன்வென்றால்,

¹⁶ இடதுகை பழக்கமுள்ள 700 பயிற்சி பெற்ற வீரர்களும் இருந்தனர். அவர்கள் கவண் கல்லை மிகவும் திறமையாகப் பயன்படுத்தக்கூடியவர்கள். ஒரு மயிரிழையும் தவறாது. அவர்கள் கவண் கல்லைப் பயன்படுத்துவதற்கு அறிந்திருந்தனர்.

நியாயாதிபதிகள்  20:16

இந்த வசனம் கவன்கல்லை பயன்படுத்து தங்கள் இலக்கை ஒருபோதும் தவறவிடாத போர்வீரரை காண்பிக்கிறது. இதிலே “தப்பாதபடிக்கு” என்ற வார்த்தை மூல எபிரேயத்தில் தப்புதல் יַחֲטִֽא׃.  என்று உள்ளது. அது எபிரேய வார்த்தை வேதாகமம் முழுவதிலும் அதிகமாய் பாவம்   என்று  மொழிப்பெயர்க்கப்பட்டுள்ளது.  உதாரணத்திற்கு,  இதே எபிரேய வார்த்தை யோசேப்பு எகிப்தில் ஒர் அடிமையாக விற்கப்பட்டு, தன் எஜமானனின் மனைவியுடன், அவள் இவனை வ்ருந்திகேட்டுக்கொண்டபோதிலும், விபச்சாரம் புரியமாட்டேன் என்று  சொல்லும்போது ‘பாவம்’ என்று வருகிறது. அவன் அவளிடம் சொன்னது

  ⁹ என் எஜமானன் இந்த வீட்டில் ஏறக்குறைய என்னைத் தனக்குச் சமமாக வைத்திருக்கிறார். நான் அவரது மனைவியோடு பாலின உறவுகொள்ளக் கூடாது. இது தவறு, தேவனுக்கு விரோதமான பாவம்” என்று கூறினான்.

ஆதியாகமம்  39:9

பத்து கட்டளைகள் கொடுக்கப்பட்ட பின்பு அது சொல்கிறது

And just after the giving of the Ten Commandments it says:

  ²⁰ மோசே ஜனங்களிடம், “பயப்படாதீர்கள்! கர்த்தர் உங்களை நேசிக்கிறார் என்பதைக் காண்பிக்கும்படியாக வந்திருக்கிறார். நீங்கள் அவருக்கு மரியாதை கொடுக்க வேண்டும். அதினிமித்தமாக நீங்கள் பாவம் செய்யாதிருப்பீர்கள்” என்றான்.

யாத்திராகமம் 20:20

இந்த இரண்டு இடங்களிலும் அதே எபிரேய வார்த்தை יַחֲטִֽא׃ பாவம் என்று மொழிபெயர்க்கப்ப்பட்டுள்ளது.   இலக்கை நோக்கி கவண்களை எரியும் போர்வீரர்களின் விஷயத்தில் “தப்பாதபடிக்கு” என்று சொல்வதற்கு இதே வார்த்தை பயன்படுத்தப்பட்டிருக்கிறது.   இது ‘பாவம்’ என்றால் என்ன என்பதை  புரிந்துகொள்ளக்கூடிய ஓர் படத்தை நமக்கு எடுத்துச் சொல்லுகிறது. போர்வீரன் ஒரு கல்லை எடுத்து கவணில் வைத்து இலக்கை நோக்கி எறிகிறான்.  அது குறியை தப்புமானால், அதன் நோக்கத்தை இழந்துவிட்டது என்று ஆகும்.  அதே போல்,  நாம் தேவனுடைய ரூபத்தின்படியே உண்டாக்கப்பட்டுள்ளோம் .  ஆதலால், நாம் அவரோடு எப்படி தொடர்புகொள்கிறோம், எப்படி நாம் பிறரை நடத்துகிறோம் என்பது முக்கியம் .  ‘பாவம்’ செய்வது என்றால் நமக்கென்று நியமிக்கப்பட்ட இந்த நோக்கத்தை, இந்த இலக்கினை தவறவிடுவதும்,  நாம் நம்முடைய முறைமைகளில், நம்முடைய மதகோட்பாடுகளில் நம் விருப்பத்தின்படி நடக்க விரும்புவதுமாகும்.

‘பாவத்தின்’ கெட்ட செய்தி – சத்தியம் அல்ல விருப்பம்

ஆனாலும் எல்லா மதங்கள், மொழிகள் மற்றும் தேசங்களை கடந்து – நாம் எல்லோரும் இலக்கினை தப்பவிடுகிறோம் என்ற –  இந்த உபதேசம் ஒரு முக்கியமான கேள்வியினை எழுப்புகிறது.  இதைப் பற்றி தேவன் என்னதான் செய்துகொண்டிருந்தார்?   தேவனுடைய பிரதிபலிப்பை நாம் நம்முடைய அடுத்த பதிவில் – வரப்போகும் மீட்பரை குறித்த முதல் வாக்குத்தத்தத்தை கவனிக்கையில் – நமக்காக அனுப்பப்படும் புருஷாவை குறித்து நோக்கும் போது – நாம் பார்போம்.’பாவத்தை’ குறித்த கெட்ட செய்தி – இது சத்தியத்தை குறித்தது நம்முடையவிருப்பத்தை சார்ந்ததன்று
சீர்குலைந்த மற்றும் இலக்கை தவறவிட்ட மனுகுலத்தின் இந்த காட்சி
அவ்வளவு அருமையானதன்று, நல்லுண்ர்வை ஊட்டுவதுமன்று,
சாத்தியக்கூறானதுமன்று. ஆண்டாண்டு காலமாய், இந்த குறிப்பிட்ட
போதனைக்கு விரோதமாக மக்கள் பலமாய் எதிர்த்து நிற்பதை நான்
கண்டதுண்டு. கனடா நாட்டில் இருக்கும் பல்கலைக் கழகத்தில் ஒரு

குறிப்பிட்ட மாணவன் கோபத்துடன் என்னை பார்த்து , “நான் உன்னை
நம்பவில்லை. ஏனென்றால், நீ சொன்னது எனக்கு பிடிக்கவில்லை”
என்றான். ஒருவேளை நமக்கு அது பிடிக்காமல் போகலாம். ஆனால் அதில்நாம் கவனம் செலுத்துவோமானால், நாம் குறிப்பினை தவறவிடுவோம். ஒருகாரியத்தை விரும்புவதற்கும் அது உண்மையா இல்லையா என்றவிவரத்திற்கு என்ன சம்பந்தம்? எனக்கு வரிகள், யுத்தங்கள், எயிட்ஸ் வியாதிமற்றும் பூமி அதிர்ச்சி எல்லாம் பிடிக்காது – யாருக்குமே அது பிடிக்காது -அதனாலேயே அது அவர்களை விட்டுப்போய்விடாது, நாமும் அதனைஉதாசினப்படுத்தமுடியாது.
இந்த சமுதாயத்தில் நம்மை பாதுகாத்து கொள்வதற்கு நாம் உண்டாக்கியுள்ளசட்டம், காவல்துறை, பூட்டுகள், சாவிகள், பாதுகாப்பு போன்ற முறைகள் ஏதோ ஒன்று தவறு என்பதை நமக்கு சுட்டிக்காட்டுகிறது கும்பமேளாபோன்ற விழாக்கள் நம்முடைய பாவங்களை கழுவுவதற்கு லட்சக்கணக்கானமக்களை கொண்டுவருகிறது என்பதே நாம் ஏதோ ஒரு வகையில் இலக்கைதவறவிட்டோம்” என்கின்ற உள்ளான உணர்வுடையவர்களாகஇருக்கிறோம் என்பதை சுட்டிக்காட்டுகிறது. பரலோகம் செல்வதற்குபலிசெலுத்தவேண்டும் என்கின்ற தார்பரியம் எல்லா மதங்களிலும்காண்ப்படுவதே நமக்குள்ளே ஏதோ ஒன்று சரியில்லை என்பதைசுட்டிக்காட்டும் விடயமாக உள்ளது. குறைந்த அளவில், இந்த உபதேசத்தை நாம் சரிசம அளவில் கையாளவேண்டி உள்ளது.ஆனாலும் எல்லா மதங்கள், மொழிகள் மற்றும் தேசங்களை கடந்துநாம்எல்லோரும் இலக்கினை தப்பவிடுகிறோம் என்ற – இந்தஉபதேசம் ஒருமுக்கியமான கேள்வியினை எழுப்புகிறது. இதைப் பற்றி தேவன் என்னதான்செய்துகொண்டிருந்தார்? தேவனுடைய பிரதிபலிப்பை நாம் நம்முடையஅடுத்த பதிவில் – வரப்போகும் மீட்பரை குறித்த முதல் வாக்குத்தத்தத்தைகவனிக்கையில் – நமக்காக அனுப்பப்படும் புருஷாவை குறித்துநோக்கும்போது – நாம் பார்போம்.

எங்களுடைய  முந்தைய கட்டுரையில்  வேதாகமம் எப்படி நம்மையும் மற்றவர்களையும் சித்தரிக்கின்றது என்பதை பார்த்தோம் – அதாவது நாம் தேவனுடைய ரூபத்தின்படி உண்டாக்கப்பட்டவர்கள் என்பதை பார்த்தோம்.  ஆனாலும் வேத புஸ்தகம் (வேதாகமம்) நம்முடைய அஸ்திபாரத்தின் மீது மேலும் கட்டியெழுப்புகிறது.   சங்கீதங்கள் தேவனை தொழுதுகொள்ளும்படி பழைய ஏற்பாட்டு எபிரேய மொழியில் எழுதப்பட்ட புனித பாடல்கள் மற்றும் கீர்த்தனைகளின் தொகுப்பாக காணப்படுகிறது.  சங்கீதம் 14 தாவீது ராஜாவால் (அவர் ரிஷியும்கூட) கி.மு.1000 ஆண்டில் எழுதப்பட்டது.  இந்த பாடல், தேவனுடைய பார்வையில் காரியங்கள் எப்படி புலப்படுகிறது என்பதை நமக்கு சுட்டிக்காட்டுகிறது.

கர்த்தர் பரலோகத்திலிருந்து கீழே ஜனங்களைப் பார்ப்பார்.
    ஞானவானைப் பார்க்க கர்த்தர் முயன்றார்.
(ஞானமுள்ளவன் தேவனிடம் உதவி கேட்பான்.)
³ ஆனால் எல்லோரும் தேவனைவிட்டு விலகிப் போனார்கள்.
    எல்லா ஜனங்களும் தீயோராய் மாறினார்கள். ஒருவன் கூட நல்லதைச் செய்யவில்லை.

சங்கீதம் 14:2-3

“கெட்டுப்போனது” என்ற  பதம் முழு மனிதகுலத்தையும் காண்பிக்கக்கூடிய ஒன்று.  அது நாம் மாறின நிலையை காண்பிப்பதால், சீர்கேடு ஆனது தேவனுடைய ரூபத்தில்’. நாம் உண்டாக்கப்பட்ட நிலையோடு சம்ப்ந்தப்பட்ட ஒன்று. இதன் பொருள் என்னவெனில், நம்முடைய கெட்டுப்போன நிலையானது நாமாக தேவனை சார்ந்திருக்கும் நிலையிலிருந்து விலகினதை காண்பிக்கிறது (“எல்லோரும்”, “தேவனை தேடும்” காரியத்தில், “பின் வாங்கிப்போனர்கள்”) நல்லதை செய்யாமல் விட்டதையும் அது காண்பிக்கிறது.

சிந்திக்கும் எல்வ்ஸ் (சிறுதேவதைகள்) மற்ற

 ஓர்க்குகள் பலவிதங்களில் முரட்டான ஜீவராசிகள்.  ஆனால் அவைகள் எல்ஃப்களின் சீர்கெட்ட சந்ததியினர்

இதனை நன்றாக புரிந்துகொள்ள, ஒரு எடுத்துக்காட்டிற்கு  லார்ட் ஒஃப் தெ ரிங்கஸ் மற்றும் ஹோபிட் திரைப்படத்தில் வரும் மத்திய பூமியின் ஓர்க்ஸை சற்று சிந்தித்துப் பாருங்கள்.  ஆனாலும் இந்த ஓர்க்குகள் சீர்கெட்ட எல்ஃபுகளின் சந்ததியிலிருந்து வந்தவை.

எல்ஃபுகள் ராஜரீகமும் கம்பீரமானவைகள்

by Sauron.ராஜங்கத்தின் கம்பீரம், ஒருமனப்பாடு மற்றும் இயற்கையோடு எல்புகளுக்குள்ள உறவை எல்லாம் பார்த்து (லிகலோசை நினைக்கும்போது) கெட்டுப்போன் ஓர்க்ஸ் எல்லாம் ஒரு காலத்தில் எல்வஸாக இருந்து “கெட்டுப்போனவைகள்” என்பதை புரிந்துகொள்வது  மாத்திரமல்ல, இங்கே  மக்களை குறித்த என்ன சொன்னார்கள் என்கின்ற உணர்வையும் பெறுவீர்கள்.   தேவன் எல்வுகளை படைத்தார். ஆனால் அவைகள் ஓர்க்குகளாக மாறிவிட்டன.

மக்களுக்குள் காணப்படும் ஓர் உலகளாவிய சிந்தையோடு இது  சரியான விதத்தில் அமைகிறது.  கும்பமேளா விழாவில் சித்தரிக்கப்படும் பாவம் மற்றும் சுத்தமாக்குதலை குறித்த ஒரு விழிப்புணர்வு .  இங்கே நாம் பார்க்கும் ஒரு பார்வை மிகவும் அறிவுறைக்கேதுவான ஒன்று: வேதாகமம் மக்கள் உணர்வுள்ளவர்கள், தனித்தன்மை உடையவர்கள் மற்றும் சன்மார்க்கமுள்ளவர்கள் என்ற அடிப்படையில் ஆரம்பிக்கிறது. அதே சமயம், கேடுள்ளதாகவும் இருக்கிறது.  இது நம்மை குறித்த நாம் என்ன கவனிக்கிறோமோ அதன் அடிப்படையில் அமைகிறது. மக்களை குறித்த காரியங்களை எடைபோடுவதில் வேதாகமம் மிகவும் துல்லியமாகவே உள்ளது.  இந்தை சீர்கேட்டின் விளைவால் – நம்முடைய செயல்கள் நமக்குள் காணப்படும் உள்ளான சன்மார்க சுபாவத்துக்கு எதிராக இருக்கின்ற ஒரே காரணத்தினால், நமக்குள் இருக்கும் இந்த சன்மார்க சுபாவத்தை அடையாளம் காணாமலேயே நாம் போகக்கூடும்.  வேதாகம காலனி மனித பாதத்துடன் ஒத்துப்போகிறது.   ஆனாலும், அது ஒரு வெளியரங்கமான கேள்வியை எழுப்புகிறது:  தேவன் ஏன் நம்மை இவ்விதமாக படைத்தார் – ஒரு சன்மார்க திசைகாட்டி இருந்தும் அதற்கு சம்பந்தமே இல்லாத ஒரு கேடுகெட்ட வாழ்க்கை? பிரபல நாத்திகர் கிறிஸ்டபர் ஹிட்சன்ஸ் இப்படியாக குற்றங்கண்டுபிடிக்கிறார்:

“…இந்த சிந்தனைகளிலிருந்து மக்களை உண்மையிலேயே விடுவிக்கவேண்டும் என்று தேவன் விரும்பியிருப்பாரானால் (அதாவது, கேடான சிந்தனைகள்), அவர் வேறு விதமான ஜீவராசிகளை உண்டாக்க அதிக கவனம் எடுத்திருக்கவேண்டும்” கிறிஸ்டபர்  ஹிச்சன்ஸ், 2007.  தேவன் பெரியவர் அல்ல: மதம் எப்படி எல்லாவற்றையும் கெடுக்கிறது

பக்கம் 100

வேதாகமத்தை விமர்சிக்கவேண்டும் என்று அவர் அவசரப்பட்டதனால் தான், அவர் முக்கியமான ஒன்றை தவறவிடுகிறார்.  தேவன் நம்மை இவ்விதமாகவே உண்டாக்கினார் என்று வேதாகமம் நமக்கு எடுத்துசொல்லவில்லை.  ஆனால்,  ஆதி சிருஷ்டிப்பிலிருந்து இந்த இக்கட்டான நிலைக்கு வருவதற்கு பயங்கரமான ஏதோ ஒன்று நடந்திருக்கவேண்டும்.   நம்முடைய் சிருஷ்டிப்புக்கு பின்  மனித வரலாற்றில் ஒரு முக்கியமான நிகழ்வு ஒன்று நடந்தது.   முதல் மனிதர்கள், ஆதியாகமத்தில் சொல்லப்பட்டுள்ளது போல், தேவனுக்கு விரோதமாக நடந்துகொண்டார்கள் – வேதாகமத்தின் முதல் மற்றும் முந்தைய புத்தகம் (வேத புஸ்தகம்), அந்த எதிர்ப்பின் விளைவாக அவர்களுக்கு ஒரு மாற்றம் உண்டானது, அவர்கள் கெட்டுப்போனார்கள்.   இந்த காரணத்தினாலேயே  நாம் இப்பொழுது தமஸ் அலல்து இருளில் இருக்கிறோம்.

மனுகுலத்தின் வீழ்ச்சி

மனித வரலாற்றின் இந்நிகழ்வு பொதுவாக வீழ்ச்சி  என்று அழைக்கப்படுகிறது.   முதல் மனிதன் ஆதாம் தேவனால் சிருஷ்டிக்கப்பட்டவன்.  தேவனுக்கும் ஆதாமுக்கும் இடையே ஓர் உடன்படிக்கை அலல்து ஒப்பந்தம் உண்டானது.  அது உண்மையுள்ளவர்களாக இருக்கவேண்டும் என்கின்றது போன்ற ஓர் திருமண ஒப்பந்தம்.  ‘நன்மை தீமை அறியத்தக்க மரத்திலிருந்து’     ஆதாம் புசித்தான் என்று வேதம் பதிவிடுகிறது. அந்த மரத்திலிருந்து புசிப்பதில்லை என்று ஒத்துக்கொண்ட பிறகும்கூட அவன் அதிலிருந்து புசித்தான்.  இந்த உடன்படிக்கை மற்றும் இந்த மரமும்கூட ஆதாம் தேவனுக்கு உண்மையாக இருக்க அல்லது இல்லாமல் இருக்கக்கூடிய ஒரு சுதந்திரமான தெரிவினை கொடுத்தது.   ஆதாம் தேவனுடைய ரூபத்தின்படியே உண்டாக்கப்பட்டவன். தேவனோடுகூட ஒரு நெருங்கிய ஐக்கியத்தில் இருந்தவன்.  உட்காரவேமுடியாது என்கின்ற சூழ்நிலையில் நிற்கவேண்டும் என்கின்ற தெரிவு உனக்கு உண்டு என்று சொல்லுவது எவ்வளவு யதார்த்தமற்றதோ,  தேவனை குறித்த விஷயத்தில் ஆதாம் வெளிப்படுத்தின நட்பு மற்றும் நம்பிக்கை ஒரு தெரிவின் அடிப்படையில் உண்டானதே.  இந்த தெரிவு அந்த மரத்தின் கனியை புசிக்கக்கூடாது  எனும் அடிப்படையில் இருந்த ஒன்று.  ஆனால் ஆதாம் தேவனுக்கு விரோதமாக முரட்டாட்டம் செய்ய தீர்மானித்தான்.  தன்னுடைய முரட்டாட்டத்தின் மூலம் ஆதாம் ஆரம்பித்த இந்த காரியம்,  தலைதலைமுறையாக முடிவில்லாமல் இன்று மட்டும் தொடர்ந்து வருகிறது.   இதன் பொருள் என்ன என்பதை நாம்  அடுத்து பார்ப்போம்